Fazla Çalışmış Hükümdarla Yeniden Görüşme

Yaşlı başkan kalenin içinde bize kılavuzluk yaptı. Koridorlarda ilerledik ve bir sağa bir sola birkaç kez döndükten sonra tanıdık görünen bir kapıya vardık. Burasının, kral ve benim bahsettiğim yüz yüze şeyini yaptığımız yer olduğundan eminim.

Raylow, bu görüşme olayına belirgin bir şekilde aşina olduğundan, kapıyı tıklattıktan sonra bir tepki beklemek yerine doğrudan açtı. Sonra kapıyı açık tuttu ve bayanlar önden kartını oynayarak Nell’i içeri buyur etti. İki yoldaşımın omuzlarının üzerinden birkaç tanıdık yüz gördüm. Biri, tabii ki görüşeceğimiz kralın kendisiydi. Diğeri ise kızıydı.

“Nell!” Her iki kraliyet üyesi de koltuğundan fırlamıştı, ama küçük prensesin enerji seviyesi, yerinde durmasına izin vermemişti. Kahramanın kapıdan girdiğini fark ettiği anda ona doğru uçmuş ve ona kocaman sarılmıştı.

“Seni de tekrar görmek güzel Iryll” dedi kahraman.

“Ben gerçekten, gerçekten çok endişelenmiştim! Sana gerçekten berbat bir şeyin olduğunu düşünmüştüm!” diye somurttu prenses. “Bir daha böyle aniden kaybolmalar yok, tamam mı?”

“Üzgünüm leydim.” dedi Nell, kıkırdayarak. “Şu andan itibaren iletişimde kalmak için elimden geleni yapacağım.” Gülümsemek için bir anlık duraksadıktan sonra muzip bir ses tonuyla konuşmaya başladı. “Bunu telafi etmek için sana gerçekten özel bir şey getirdim.”

“Öyle mi? Nedir peki?”

Nell bir adım ileri çıkarak kapı ağzını açarken arkasını döndü ve prensesin bakışlarını arkasındaki kişiye yöneltti: bana. Küçük bakirenin gözleri yavaşça gözünün seviyesinden yavaşça yükseldi, ta ki gözleri benimkine gelene kadar.

“Hey, görüşmeyeli uzun zaman oldu.” Konuşurken normal bir şekilde el salladım.

Arkasından bir dizi, anlaması zor olmayan tepkiler gelmişti. Başta gözleri ardına kadar açılmış bir şekilde donakalmıştı. Birkaç saniye sonra nihayet buzları çözüldü ama bu, daha az telaşlı olduğu anlamına gelmiyordu. Hemen kendi kıyafetine doğru gözlerini indirdi ve görünüşünün düzgün olup olmadığını kontrol etti. Görünüşe göre vardığı sonuç hayır olacak ki, panik bir şekilde yerinde kıpırdanıp durduktan sonra nihayet sakinleşti.

“S-seni tekrar göl---!” Yarı gergin karşılamasını yaparken kekeledikten sonra dilini ısırdı.

Uf. Acımış olmalı.

“Yani görmek! “Seni tekrar görmek güzel Bay İblis Lordu!” Dilini ısırmasıyla ortaya çıkan acıyı atlatmış olacak ki, heyecanlı bir şekilde bıdır bıdır konuşmaya devam etti. “Gittiğinden beri seni bekliyordum!”

“Evet, seni de tekrar görmek güzel prenses.”

Biraz saçlarını karıştırdım, ki bu hareketten sonra gözlerini kapadı ve kendini elime kedi gibi yasladı. İşte böyle. Görünüşe göre nihayet sakinledi.

Küçük kraliyet üyesinin, en azından geçici de olsa, sakinlediğinden emin olunca, hala kanepede oturmakta olan babasına dönünce yaşlı ve bitkin yüzünde nazik bir gülümseme belirdi.

“Selam kilit adam.” dedim. “Seni de görmeyeli çok oldu.”

“Son görüşmemizden bu yana kesinlikle çok zaman geçti.” dedi.

“Aşağı yukarı evet.” Yüzümü ekşitmek için bir anlığına durakladım. “Ne kadar iyi olduğun hakkında yorum yapmayı düşünüyordum, ama görünüşe göre bu yorum, muhtemelen biraz saçma olur.”

Allysia’nın yöneticisi, belli ki çok fazla gereksiz strese maruz kalmıştı. Başkan gibi, o da öyle yorgundu ki, tükenmişlik havası yayıyordu.

“Son birkaç ay bana hiç iyi davranmadı.” Kendiyle dalga geçer gibi güldü. “Bir ülkeyi yönetmek, ne yazık ki, istediğimden çok daha çetin bir şey.”

Ülkesinin yapılandırılma şeklini pek bilmiyordum, ama en azından kralın sorunlarının kökenini tahmin edecek kadar biliyordum. Bana kalırsa, tamamen kişiliğinden kaynaklanıyordu. Onun nazik, hatta aşırı nazik olduğunu düşünüyordum. Bir başka deyişle, fazla iyi bir adamdı. Ve soylu cemiyetinde, kibarlık eden yaya kalırdı. Cemiyetin üst kademelerine yükselmiş çoğu adi komplocu, acımasız fırsatçılardı. Yakaladıkları her bir nezaketi tamamen kendi avantajlarına kullanırlardı--bu nezaket ülkenin en tepesindeki kişiden gelse bile. RIP kral. Adamla, kedinin fareyle oynaması gibi oynuyorlardı. Ama dostum, yüksek sosyete hakkında herkesin söylediği her şey, yüksek sosyetenin boktan olduğunu düşündürüyordu. Ve kesinlikle yufka yürekliler için değildi.

Konuşmamız biraz sakinleşince, Nell bu fırsatı kullanarak öne çıktı ve her iyi şövalyenin yapacağı gibi diz çöktü.

“Yokluğumun yarattığı bütün sorunlar için çok özür dilerim Majesteleri. Bencil kararlarımın, omuzlarınızdaki yükün daha da ağırlaşmasına sebep olduğunu bilmek, beni utançla dolduruyor.”

“Tam tersi, senden özür dilemesi gereken kişi benim.” dedi kral. “Yanlış hiçbir şey yapmadın. Ama ben adamlarımın yularlarını tutmada açık bir şekilde başarısız oldum. Sadece pireyi deve yapmalarına değil, ayrıca bunu, gözümün önünde hala duyurmalarına izin verdim.”

“K-kendinizi suçlamaya gerek yok Majesteleri! Suç sizde değil! Ben yokken, adıma yapmış olduğunuz konuşma, durumun tamamen kontrolden çıkmamış olmasının tek sebebi!”

Nell şiddetli bir şekilde başını salladı telaşlı bir reddedişle, ama bu, hükümdarı ikna edememişti; kendini suçlayan bir şekilde konuşmaya devam etmişti. “Yaptığım tüm konuşma, kendi güçsüzlüğümün kanıtı olmaktan başka bir şey değildi. Eğer sözlerimin gerçekten bir ağırlığı olsaydı, bütün bunlar başından beri yaşanmazdı.” Bir anlığına durakladı. “Ama durum her neyse, bu konuyu şimdilik kenara bırakalım. Bana kalırsa, en önemli şey, sağ salim dönmüş olman.” Tekrar duraksadı. Bu sefer, gözlerini en yaşlı ziyaretçiye çevirmek için duraklamıştı. “Sör Raylow, teşekkür ederim. İkisini buraya getirerek bana büyük bir iyilik yaptınız.”

“Çok teşekkür ederim Majesteleri. Bu kadar nazik sözleri hak etmiyorum.”

Başkan bir elini göğsüne koydu ve saygılı bir şekilde eğildi.

İkisiyle konuştuktan sonra, hükümdar nihayet bir kez daha bana döndü.

“Pekâlâ Yuki? Bu zevki bugün neye borçluyum.” diye sorduktan sonra, derin bir iç çekerek sözlerine devam etti. “Yoksa bir başka embesil grubu Uğursuz Orman’ı istilaya mı kalktı...?”

“Ah, yok, bu sefer öyle bir şey için uğramadım.” dedim. “Buraya daha çok Nell için geldim.”

“Seni anladığımı sanmıyorum.”

“Pekala, uzun lafın kısası, burada olmamın sebebi, size ikimizin evleneceğimizi söylemek.”

“...İkiniz ne?”

Normal bir şeymiş gibi patlattığım bomba, bir dizi şaşırmış kraliyet sesleri çıkmasına sebep olmuştu. Bütün vücudu, yarı açık ağzı da dahil, donmuştu. Vay canına, tam bir dejavu yaşıyorum şu an. Başkanın daha önce tam olarak aynı şekilde tepki verdiğine yemin edebilirim.

“Neeeeeee! Bu hiç adil değil! Çok kıskandım.” diye sızlandı Iryll. “Ben de Bay İblis Lordu’yla evlenmek istiyordum!”

“Şeyy... Aah... bu konuşmayı tam olarak büyüyünce mi yapsak?” Bu sorunu, hislerini incitmeden uzaklaştırmaya çalıştım.

“Tamam! Ama söz versen iyi olur!”

“Şeyy... tabii... sanırım.”

...Eyvah. Sıçtım. Demek istediğim, sorunu erteledim ama, yine de sıçtım. Sanırım geriye kalan tek umudum, bütün bu olanları unutmasını beklemek. Çünkü başka çarem yok. Sikeyim.

Pişmanlık içinde yüzümü ekşitirken bir kez daha prensesin saçlarını karıştırdım. ...Lütfen unut.

“Ben... Sanki anlamadığım bir şey varmış gibi hissediyorum.” dedi kral. “Sadece seni doğru duyamadığımı düşünmeye başlıyorum. Az önce ikinizin evlenmeye karar verdiğini mi belirttin? Birinizin iblis lordu, diğerinizin kahraman olmasına rağmen?”

“Evet. Yani, açıklayabilirim, ama bu çok uzun bir hikâye olur. O yüzden evet, kısacası, bir şeyler yaşandı ve o artık benim.” dedim. “Ve bir kahraman olmasının öteki türlüsünden çok daha uygunsuz olduğunu biliyorum ve bu muhtemelen sana her aşamasında birkaç problem çıkarabileceğinden, uğrayıp şahsen sana söylemenin iyi olacağını düşündüm.”

Sözlerimi sindirmek için birkaç saniye bekledikten sonra, kral nihayet konuştu.

“...Bu, Nell’in kahramanlığı bırakacağı anlamına mı geliyor?”

“Son duyduğumda, hala bunu yapmak istediğini söylüyordu.” Derken, bahsettiğimiz kıza döndüm.

“Eğer izin verirseniz bu ülkeye hizmet etmekten memnuniyet duyarım Majesteleri.” dedi. “Şu andan itibaren değişen tek şey, kalbimde hep onun olacağı gerçeği.”

“Şuna bakın. Eğer bu bir aşk değilse, başka nedir bilmiyorum.” dedim, pişmiş kelle gibi sırıtarak. “Şöyle ki kralım, benim gibi bir iblis lordu olursanız, siz de istediğiniz kadar kahramanı ayartabilirsiniz.”

“...Sus seni salak.”

Nell dirseğini yan tarafıma saplarken kızarmıştı. Yine.

“Çok şanslısın Nell...” dedi prenses, kıskanç bir şekilde. “Keşke senin yerinde olsaydım! Ben de onunla aram iyi olsun istiyorum.”

“Bir gün olacağından eminim... Sonuçta az önce büyüdüğünde seninle evleneceğine dair söz verdi.” dedi kahraman.

“Olacak mı gerçekten...? Bu doğru mu Bay İblis Lordu? Evlendiğimizde biz de Nell’le olduğun kadar yakın olacak mıyız?”

“Ş-şeeeyyy evet, tabii.” Dedim kahramana sinirli bir şekilde bakarak. “...Nell kes şunu. Bana lanet bir mezar kazıyorsun.”

“Yani, kendine kazdığın mezardan mı bahsediyorsun?” Bana büyüleyici bir gülümseme atarken, tanıdık gözüklen bir şekilde omuz silkmişti.

Zzzzz... Cıkladım. Lanet olsun. Görünüşe göre diğer zindan sakinleri ona da bulaştırmış. Hazırcevaplıkta kendini geliştirmiş. Ve artık geri adım da atmıyor. Lanet olsun!

“Başta hazırlıksız yakalandım ama, eğer ikinizin gerçekten istediği şey buysa, o zaman size iyi dileklerimi vermekten memnuniyet duyarım.” dedi kral, içten bir şekilde. “İkinize de tebrikler. İlişkinizin doğası gereği, aşmanız gereken birçok yüksek engeller olacaktır, ama ikinizin bunları aşabileceğini biliyorum.”

“Çok teşekkür ederim Majesteleri!” dedi heyecanla, Nell.

“Teşekkürler. Yetkili kişi tarafından kişisel olarak onaylanmak, bütün bu süreci kesinlikle daha az zorlu geçmesine sebep olacak.” Bakışlarımı prensese çevirmek için bir anlık durakladım. “Bu arada, bir şey hakkında konuşmak istiyordum.”

Kral hareketimi hemen anladı.

“Iryll, çalışmalara dönme zamanın gelmek üzere.” Kızına doğru döndü ve onun kesinlikle duymak istemeyeceği bir cümle söyledi.

“Aaaaaa... Ama ne Nell’i ne de Bay İblis Lordu’nu uzun zamandır görmedim! Onlarla biraz daha zaman geçirmek istiyordum...”

“Henüz bugün geldiklerinden, bir süre daha başkentte olacaklarını düşünüyorum.” Doğrulama için bana baktı.

“Evet, bir süre daha buralarda takılmayı düşünüyoruz. Bütün zamanımızı başkentte geçirmeyeceğiz ama, buralarda olacağımız kesin.”

“Gördün mü? Onlarla daha sonra oynamak için kesinlikle bir sürü vaktin olacak.”

Küçük kraliyet üyesi kaşlarını çattı ve tereddüt etti. Ama birkaç saniye düşünüp taşındıktan sonra, muhtemelen meşgul olacağımızı ve planlarımızın öncelikli olduğunu anlamış gibiydi.

“Tamam...” gergin bir şekilde bana baktı. “Ama, bana daha sonra oynayacağımıza dair söz verirsen. Eğer ikiniz birden en azından hoşça kal demeden kaybolursa, gerçekten çok kızarım!”

“Tabii.” dedim. “Gitmeden önce kesinlikle konuşacağız.”

“Merak etme Iryll. Yakın zamanda bir yere kaybolmayacağız.” dedi Nell. “Hatta, neden yarın birlikte biraz zaman geçirmiyoruz?”

“Gerçekten mi!? Yaşasın! Tamam! İkinizin nasıl birbirinize aşık olduğunu öğrenmek için can atıyorum! Bundan bahsedeceğine dair bana söz verir misin?”

“Ş-şeeyyy... O-olur.” diye kekeledi, suratı kızarmış kahraman. “Ama o kadar ilginç olacağından şüpheliyim...”

“İlginç olacağından eminim! Sabırsızlanıyorum!”

Prenses terbiyeli bir şekilde eğildi ve yüzünde koca bir gülümsemeyle odadan çıktı. Kapıyı arkasından kapattıktan sonra, onun gidişini izleyen kral, devam etmem için beni yönlendirdi.