Zindan Tadilatı

Sonunda bugün zindanda yenilemelere başlayacağım. Taht odasını incelerken kendi kendime düşünmeye başladım. Taht odasına en çok yaklaşabilmiş yaratık, Shii’yi çağırdığım gün gelen üç başlı köpekti ama işleri iyice savsaklamaya başlamıştım. Ertelemeyi bırakıp işe koyulmanın zamanı geldi.

Amacım zindanın olması gerektiği gibi, yani, bir zindan gibi gözükmesini sağlamaktı. Ayrıca, potansiyel istilacılara tipik JRPG deneyinimi yaratmak gibi bir niyetim yoktu. Bu yüzden bir sürü katlı bir mağara yapmayacaktım. Onun yerine aklımdaki şey final bossunun kalesine benzeyen bir şeydi. Büyük, muhteşem ve Anor Londo kadar heybetli bir şey yapmak istiyordum. Gerçi Anor Londo orantısız bir büyüklükte olurdu. Sonuçta ben de bir erkeğim. Büyük düşünmeliyim ama belki de o kadar büyük düşünmemeliyim.

Bu düşüncelerdeyken, istatistik sayfamı açıp elimdeki DP miktarını kontrol etmeye karar verdim.

***

Genel Bilgiler

İsim: Yuki

Irk: Baş iblis

Sınıf: İblis Lordu

Seviye: 35

HP: 2540/2540

MP: 7211/7211

Kuvvet: 716

Can: 747

Çeviklik: 658

Büyü: 998

Maharet: 1313

Şans: 72

Yetenek Puanları: 6

Eşsiz Yetenekler

Büyülü Gözler

Tercümanlık

Uçmak

Yetenekler

Eşya Kutusu

Analiz VIII

Dövüş Sanatları Ustalığı IV

Kadim Büyü IV

Gizlilik V

Düşman Saptama IV

Kılıç Ustalığı I

Silah Dönüştürme III

Efsunlama II

Ünvanlar

Başka Dünyalı İblis Lordu

Yüce Ejderha’nın Sahibi

Hüküm Veren

DP: 152400

***

Ve bunu yapınca tuhaf bir ünvan daha kazandığımı gördüm.

***

Hüküm Veren: Günahlardan nefret eden ve suçluya cezasını çektiren kişi. Bir günahkarla karşılaşıldığında tüm istatistikler 50% artar. Günahkarlar, ünvanlarıyla belirlenmiş suçlulardır.

***

Açıklamayı okurken elimi çeneme yasladım. Görünüşe göre bayağı kullanışlı duruyor, bu yüzden bu ünvanı kazanmış olmak bir sorun değil. Bir dakika. Bu ünvanı tam olarak nasıl almış olabilirim?

“Hey Lefi, ünvanları nasıl kazanırsın?” Ejderhaya döndüğümde, tuhaf bir tek kişilik oyunun ortasındaydı. Kendi kendine papaz kaçtı oynuyordu.

Kendi yaptıklarının sonucunda bu saçma duruma gelmişti. Oyunda çok iyi olduğuyla ilgili övünüp durmuş ve Lyuuin’i teke tek kapışmaya çağırmıştı, ama kıza oyunun kurallarını öğrettikten sonra kamyon çarpmışa dönmüştü. Lefi, tekrar tekrar kaybetmiş, tamamen yok olmuştu. Bu yüzden hem hoca hem de öğrenci olarak kendi kendini kampa almıştı. Ama lütfen Lefi. Papaz kaçtı tek kişilik oynanabilen bir oyun değil.

“Ünvanlar mı dedin?” Kartlardan başını kaldırıp gözlerini bana dikerek sorumu cevaplamaya başladı. "Korkarım, onların işleyişinin nasıl olduğuyla ilgili bilgiye sahip olmadığımı kabul etmek zorundayım. Büyük olaylarla birlikte geldiğini ve doğru yoldan sapanların etiketlendiğini biliyorum. Bazısı ünvanların bir tanrı, bir gözlemcinin yaptıklarımızı gözlemleyip uygun ünvanları verdiğini söyler. Etiket,bilgi eksikliğinden kaynaklanıyor, çünkü gözlemci, sadece canlı varlıkların algılayabileceği bir yaratık olmadığından dolayı bir tanrı olarak etiketlenir. Yine de yaptıklarımız bir şekilde tanınmaya yol açıyor gibi.”

Cevabı, beklediğimden daha da derinlikliydi.

“Dur, o zaman bu, gerçek tanrıların olmadığı anlamına mı geliyor?”

“Olmaları çok düşük bir ihtimal, henüz dini metinlerde tasvir edilen şekilde herhangi bir varlıkla karşılaşmadım.”

Lefi’nin cevabı beni biraz şaşırtmıştı. Reenkarne olduğum bu dünya kendi dünyamdan farklıydı. Bambaşka bir dünyaydı, ya da biz Japonların dediği gibi, bir isekai. Ve edebiyatın türlerinden biri olan isekailerde tanrılar bir normdu. Bu yüzden her zaman var olduklarını düşünmüştüm. Ama Lefi bile bir tanesiyle karşılaşmamıştı. Bu durumdan, bu dünyanın tanrılarının da önceki dünyadaki tanrılardan farklı olmadığı sonucuna vardım: var olduklarını varsayarsak bile algılamanın imkansız olduğu varlıklardı.

“Ünvanlar demişken.” dedim. “Yüce Ejderha sahip olduğun tek ünvan mı?”

“Bir sürü ünvana sahibim. Ama onları gizlemeyi seçtim.” dedi Lefi. “Beni incelemeye kalkanlara kim olduğumu tam olarak yansıtacağı için gizlemediğim tek ünvan, Yüce Ejderha’dır. Aslında, kendimle ilgili tüm bilgiyi gizleme yeteneğim var. Adımdan, tüm ünvanlarıma her şeyi kolaylıkla gizleyebilirim.”

Ah, anladım. En korkutucu ünvanını ayak takımını korkutmak için kullanıp herkesin onu rahat bırakmasını sağlıyordu. Bu cidden iyi bir hayat dersi.

Lefi’nin bilgilerini saklayabilme yeteneğine sahip olması beni pek şaşırtmamıştı. Başkalarının istatistiklerini dikizleyebilmek için bir sürü yetenek vardı; tersinin olması gayet mantıklıydı. Bu yetenek bayağı ilgimi çekmişti ve bunu daha sonra incelemek için zihnime kazıdım. Gizlilikten bahsetmişken... Illuna da birkaç tane gizli yeteneğe ya da ünvana falan sahipti, değil mi? Sonuçta tek başına kaçmayı başarmıştı, bunun tek mantıklı açıklaması bu. Bunu pek kurcalamasam iyi olur. Bana bundan bahsetmemiş olmasının tek sebebi en derin sırlarından biri olması olmalıydı. Eğer onu zorlarsam hoş olmazdı.

“Neden bu kadar hayal kırıklığına uğramış gözüküyorsun?” dedi Lefi.

“Senin tüm yeteneklerini görmek gibi bir hedefim vardı, ama ne zaman istersen beni engelleyebileceğin ortaya çıktı.” diye homurdandım. Görmemi istediğinden fazlasını asla göremeyecektim.

Ejderha kız içten bir kahkaha patlatmıştı. “O zaman sanırım daha güçlü olmaktan başka yapabileceğin bir şey yok. Eğer benim seviyeme erişebilirsen bunları fark edebileceğini düşünüyorum.”

Gözlerimi devirerek “Tabii.. oldu.” dedim. “Bu muhtemelen birkaç yüzyılımı alırdı. Senin bilek seviyene gelene kadar çoktan ölmüş olurum.”

“Ne?” Ejderha bana kafası karışmış bir bakış attı. “Kendini ömrünün uzunluğuyla sıkmaman gerekir. Bunun bir etken olduğuna inanmıyorum.”

“Ah.... ne?”  Tamamen şaşırmış bir halde ona bakakaldım. Sakin sakin söylediği sözler zihnimi stop etmişti.

“Hayatının sürekli devam edeceğini söyleyemem. Yine de, doğumla değil de rastgele gerçekleşmiş bir şeytan olman dolayısıyla,  yaşam sürenin birkaç bin yıl olduğundan şüphem yok Yuki. Büyülü parçaçıklarla ilgili söylediğim şeyi hatırlıyor musun?”

Hatıralarımı zorlayarak, “Hmm... evet... hatırlıyorum.” dedim. Bir bakalım... Sanırım bana temelde, zindanın gücünden yapılmış bir çekirdeğin etrafında bir grup büyü parçacığı olduğumu söylemişti.

“En azından şeytanların büyü parçacıklarından oluştuğunu ve uzun yaşayabilen vücutlara sahip olduğunu söyleyebiliriz. Nefes alman bile vücudunun oluştuğu ve gerekli enerjiyi sağladığı büyü parçalarını yenilemeye yetiyor. Öldürülmediğin sürece yok olmayacaksın. [1] Yenilenme özelliğin var, hatta yeterince zaman geçerse, kopan uzuvların kendi kendilerine yeniden oluşacaktır. Büyü parçacıkları var olduğu sürece, zamanın geçiyor olması sonunu getirmeyecektir. Hatta, bir şeyler yemene bile gerek olmadığına inanıyorum.”

Hmm... şimdi o deyince farkettim, reenkarne olduktan sonra kendimi gerçekten hiç aç hissetmemiştim.

Durumu daha derin ele alınca, zindanın canavarları, Shii ve Rir’in de aslında aynı şekilde yapıldığını ve dolayısıyla onların da zamandan yana bir sorunları olmadığını anladım. Vay be, gerçekten şoke edici bir şey oldu.

Görünüşe göre vücudum yaşlanmaya ve onun getirdiklerine karşı bir bağışıklığa sahipti. O kadar şaşırmıştım ki, kendi kendime düşünmemi samuraya uyan bir tür konuşma şeklinde yapmıştım.

“E o zaman senin için nasıl oluyor? Demek istediğim, zaten bin yıldan fazla yaşadım, senin için de durum aynı mı?”

“Senin gibi, benim türüm de uzun yaşar. Diğer her şeyden daha güçlü olduğum için, vücudum kendi kendine büyü parçacıklarına alışmıştı. İnanıyorum ki, öldürülmezsem, büyü parçacıkları var olmaya devam ettiği sürece ben de yaşamaya devam edeceğim.”

“Bu iyi... Ne kadar uzun yaşarsam yaşayayım, yanımda sen olmadığın sürece sıkılacağımdan eminim.” Konuşurken ejder kıza doğru döndüm. “Ne oldu? Sorun ne? Neden birden kızardın?”

“B-Bir şey değil!” diye ciyaklayıp konuyu değiştirdi. “Sanırım bunu bana sorma sebebin bir başka ünvan kazanmış olm--NE!? NEDEN YÜCE EJDERHANIN SAHİBİ ŞEKLİNDE ETİKETLENDİN!?”

Tembel ejderha istatistiklerimi kontrol ettiğin zaman bir dizi çığlık kopardı.

“Ah, o ünvanımı hiç görmemiş miydin?”

“B-Bana bir tür evcil hayvan muamelesi mi yapıyorsun!?”

Evet, beklediğim reaksiyon tam da buydu.

Onu kışkırtacak bir gülümsemeyle, “Hadi ama.” dedim. “Bu canını sıkmasın. Bu sadece nedenini bilemeyeceğimiz şekilde rasgele verilmiş bir ünvan. Demek oluyor ki bu tarafsız bir gerçek.”

“Nrrrggghh...” diye homurdandı Lefi.

“Artık bu dünyadaki yerini öğrendiğine göre artık biraz evcil hayvan gibi davranmaya başlarsın diye düşünüyorum. Neden yemek için bana yılışıp yalakalık yapmıyorsun?”

“Krhhhhggg!” Ejder kızın gırtlağından bir başka sinirli gürleme geçmişti. “Kendini bir şey sanma! Yuki, seni düelloya davet ediyorum! Adil bir karşılaşma olsun!”

“Muhahahaha!” diye kıkırdadım. “Gönder gelsin! Kazanırsam, dört ayak üstünde bir köpek gibi gezecek ve ayaklarımı yalayacaksın!”

Geri çekilerek, “B-Bu gerçekten... tuhaf bir ilgi Yuki.” dedi Lefi.

“Neden birden sakinleşip mantıklı düşünmeye başladın!? Tüm o gaza gelmiş hale ne oldu!?”