Yan Hikaye: Harika Bir Noel Gecesi

“Mutlu Noeller!” Zindanın tüm sakinleri aynı anda birkaç konfeti patlatarak bu neşeli sözü söylediler.

Tek istisna, konuşamamalarından dolayı heyula kızlardı, ama bu eğlenmedikleri anlamına gelmiyordu. Onlar da zindanın her yerine konfeti ve kurdeleler saçmaya katılmıştı.

“Bu eğlenceliydi! Her yeri fena dağıttık!”

“Evet, sonrasında temizlemeye yardım edeceğiz,” dedim. “Ama bu, konfetilerin eğlenceli olduğu gerçeğini değiştirmiyor, değil mi?”

“Hayır, kesinlikle değiştirmiyor! O harikaydı! Bam bam bam diye patladılar!”

“Bam bam bam!” diye tekrarladı Shii.

“Bam bam bam...” Enne bile olaya dahil olmuştu..

“Harika bir fikrim var... Hadi hepimiz bir konfeti gibi olalım! Çok eğlenceli olacak!” Vampir kızın gözleri odadaki diğer çocuklara bakarak parıldadı. “Ben konfeti olacağım!”

“Ben... kurdele olacağım!” dedi Shii.

“...Ben konfeti kutusu olacağım,” dedi Enne.

Nasıl böyle bir sonuca vardığından pek emin değildim ama oyun oynamaya koyulmaları çok uzun sürmemişti. Her ne kadar katıldıklarını söylememiş olsalar da, üçüzler de oyuna katılmıştı. Onlar da Illuna gibi konfeti olmuşlardı. Bu biraz garipti. Ama ayrıca çok tatlı olduğu için önemli değildi.

Çocukların oyununu izlememe katılan Lefi, “İçinde gerçekten büyük bir bayram sevgisi var,” dedi.

“Yani evet, var ama kimin yoktur ki? Kızların ne kadar mutlu olduğuna baksana.”

Çocuklar evden çıkamadığından, mutlu anılar kazanabilmeleri için mümkün olduğunca fazla etkinlik hazırladığımdan emin olmuştum.

“Genç olanları hesaba kattığımda yabana atamayacağım bir duygu bu. En çılgın fikirlerine bile ayak uydurmayı seçmenin benim için en iyisi olduğuna inanmaya başladım.”

“Gerçekten mi? Pekala, mükemmel. Al, giy bakalım şunu.”

“Ne?”

Pişmiş kelle gibi sırıtıp Noel Baba temalı bir mini eteği ona uzatırken yüzünde en şaşkın ifadesi bulunuyordu. Lefi’nin biraz cosplay yapmasının zamanı geldi.

“Bunu kime vermem gerektiğine karar vermekte zorlandığımdan bunu söylemiş olman beni büyük bir yükten kurtardı.”

Bu beyanım arsız bir yalandı. Her bir dişi zindan sakini için bir kıyafet hazırlamıştım ve hepsine bunları giydirmeye kesinlikle niyetliydim.

“Hadi ama, utanmana gerek yok. Geçen sene de aynı kıyafeti giymiştin ve kesinlikle çok harika görünüyordun.”

“A-anlıyorum. Bu kadar ısrarcı olmana gerek yok!”

Muhtemelen, bu kadar heyecanlı olduğumu düşününce onu zorlamamı engellemek için yapabileceği hiçbir şey olmadığını muhtemelen bildiğinden pes etmişti. Ve böylece uysalca değişmişti. Ve tam da yerindeydi. Her zamanki tek parça elbisesini çıkardı ve kılını bile kıpırdatmadan ona verdiğim noel temalı mini eteği giydi.

“İ-işte! Giydim!”

“Ooooo...?” Bir süre baktıktan sonra birkaç kez kafamı salladım. “Çok iyi. Üzerinde mükemmel durdu. Gördün mü? En güzel şey olduğunu biliyordum.”

“Hıh! Bu doğuştan gelen bir şey.” Göğsünü gururla kabartırken yüzü hafif kızarmıştı.

Açıkçası bu kadar kolay kandırılabilir olması, tatlılığına tatlılık katıyor.

“Pekala, tek yapman gereken şunu tutmak, şu şekilde poz vermek ve---”

“S-sadece kıyafetlerimi değiştirmek yetmedi mi!?” Şaşkın bir bağırışla sözümü kesti.

“Ha? Neden yetsin ki? Öyle eğlenceli olmaz. Bak, daha sadece ilk adımı yaptın. Şimdi gerçek bir Noel Anne olman gerek. Bilmen gereken her şeyi sana anlatacağım, iyi dinle.”

“...P-Pekala. Sanırım bir şey gelmez. Çoktan yapacağımı söyledim,” dedi. “Bu şaklabanlığın sona ermesi için yapmam gereken nedir?”

Böylece, ona büyük bir çuval verdikten sonra gerçek bir Noel Anne üstadı olmak için bilmesi gereken her şeyi anlattım.

Anlattıklarımı hafızasına kazıdıktan kısa süre sonra herkesin önüne çıktı ve dediklerimi harfiyen yaptı.

“Merhaba oğlanlar ve kızlar! Ve Yüce Noel Anne ejder!” Ona söylediğim şekilde, neşeli bir şekilde konuşmak için elinden geleni yapmıştı ama normal konuşma şeklinden kurtulmakta zorlanmış ve hemen ardından eski haline dönmüştü. “Ve yaramazlıktan uzak duranlara hediyeler vermek için geldim!”

Cehennem, ya da daha doğrusu zindan, donmuştu.

“Ş-şey... İyi misin Lefi? Canını sıkan bir şey mi var? Birisiyle konuşmaya ihtiyacın mı var?” diye sordu Nell.

“Vay canına Lefi, gerçekten yorulmuş olmalısın! Biraz uzanıp mola vermeye ne dersin?”

“Gerçekten çok şirin bir kıyafet,” dedi Leila.

“...Kararımı verdim Yuki. Öleceğin gün bugün.”

“Ne!? Neden!?”

“Seni savunmak için söylenebilecek hiçbir şey yok! Bu aptal planın tamamen berbat, utanç verici bir hataydı!”

Domates suratlı Lefi ellerini yumruk yapmış bir şekilde bana doğru geliyordu. Eyvah.

“Bekle Lefi, sakinleş!” İki ellerimi havaya kaldırarak onu sakinleştirmeye çalıştım. “Bak, yetişkinler bunun aptalca olduğunu düşünmüş olabilir, ama çocuklar bunu sevdi! Kesinlikle harika olduğunu düşünüyorlar!”

“Mrmphh…”

Kısık, güvenmeyen bir homurtuyla gözlerini çocuklara doğru çevirdi.

“Vay canına! Bu süper şirin!” dedi Illuna.

“O Noel Anne! Yaşasın Noel Anne!” dedi Shii.

Şeyyy... bana mı öyle geliyor yoksa bu pek de doğru görünmüyor mu?

“Hı-hı... Süper şirin.”

Çocuksu masumluğa şükürler olsun.

“G-gördün mü? Seni kesinlikle sevdiler. Bu harika bir fikirdi! Kıyafetlerini değiştirip onları hayal kırıklığına uğratamazsın!”

“Grghh…” diye homurdandı. “Pekala. Onlar için her zamanki kıyafetlerime dönmeyeceğim. Ancak bu affedildiğin anlamına gelmiyor. Beni kızdırdın Yuki ve sana vurmaya çok niyetliyim.”

“Neden yaa!?”

Ve böylece, ejderha saldırganından çaresizce kaçmaya çalışan bir iblis lordunun başrolünde olduğu bir trajedi başlamış oldu.

Kahramanımız onu kovalayanı kurnazlığı ya da hızıyla alt edememiş ve nihayetinde demir yumruğun tadına bakmıştı.

Sırtı duvara yarım gömülü şekilde yığılıp kalırken son bir söz mırıldanmıştı: Herkese Mutlu Noeller. Ve iyi geceler.