Yuki’nin Amacı: Kalenin İnşaası

Her şey hazırdı.

Gerekli olan tüm DP’ye sahiptim. Zihnimdeki kale imajı sağlamdı. Lanet şeyin minyatür replikasını o kadar çok yapmıştım ki, kadim büyü seviyem yükselmişti.

Kalan tek sorun mana gibiydi, ama bu açıdan da sıkıntı yaşamayacağımdan emindim. 3 yüksek seviye mana iksirini hazır ve nazır yanımda bekletiyordum. Büyü enerjimi anında iyileştiren tür yerine manamın doğal yenilenme hızını artıran türde iksir almıştım. Bunun yanında destek olması için Lefi de vardı.

Her şey hazırdı.

Başarım kesindi. Başarısız olursam, suçu, bir İblis Lordu olarak henüz hazır olamadığım için kendimde aramaktan başka bir seçeneğim yoktu.

“Ne yapacaksın Yuki?” Illuna meraklı bir şekilde kafasını yana eğmişti.

“Pekâlâ, iyi dinle Illuna. Kaderimi kendi ellerimle çizmek üzereyim. Az sonra bilinmeyende bir yol açacağım ve beni hayallerime götürecek şeyi ele geçireceğim.

“Şimdi ne tür saçmalıklar anlatıyorsun acaba Yuki?”

“Heh. Saçmalık değil.” Lefi’nin sözlerini kendimden emin bir baş hareketiyle reddetmiştim. "Erkek olmak işte böyle bir şey. Hayallerimizin hepsinin anlaşılması gerekmez.”

İç çekip diğer üç kıza dönerken, “Galiba boş konuşmalarını dinlemenin hiçbir anlamı yok.” dedi. “Kendi sözlerini bile anlayamayacak kadar kendini takıntılarına kaptırmış.”

“Aynen. Bu patronu ilk defa böyle tuhaf görüşümüz değil.”

“Katılıyorum.” dedi Leila. “Ama söylediği bir şeyi inkâr edemem. Aslında bir erkek olduğu için, yaptığı şeylerin normların dışında olduğunu söyleyemeyiz.”

Boş tipler iyice gürültü çıkarmaya başlamıştı, ama sikimde bile değildi. Sözleri beni durduramazdı. Hatta şu anda beni durdurabilecek hiçbir şey yoktu. Hayal gücüm, iradem ve büyü enerjim, hepsi tek bir amaç için hazır durumda. Ve güçlerini birleştirdiğimde, beni diğer erkeklerden daha da erkek yapacaklardı. Muhtemelen.

Şimdi düzlüğe gelmiştik. Amacıma ulaşmamı izleyebilmeleri için, herkese seslenip benimle gelmeleri için ikna ettim… Shii ve Rir bile bize katılmıştı.

“Pekâlâ Lefi, sana güveniyorum.”

“Zaten biliyorum, acele et ve başla artık. Bize baktığın ifadeni bir an evvel kesmen için her şeyi yapabilirim.”

Lefibaşını sallarken gıcık bir şekilde sırıtmıştı. Diğerlerinin aksine o, tam olarak ne yapmaya çalıştığımı zaten biliyordu. Arkamı dönüp gerektiğinde bana yardım etmeye hazır olduğundan emin olduktan sonra eşya kutumu açıp üç iksiri çıkardım. Birini hemen oracıkta içtim.

Zehir gibi acıydı. Tadı iğrencin de ötesindeydi. Ama ikinciyi ve üçüncüyü de aynı iştahla içebilmeyi başardım. Büyük amacımın yanında bu iğrenç tat hiçbir şeydi.

“...”

Bir anlığına durup üç şişeyi çantama attıktan sonra derin bir nefes alıp konsantre olmaya başladım. Gözlerimi kapatır kapatmaz kale zihnimde belirmişti. İmge her zamanki gibi gayet belirgindi; üzerinde o kadar çok çalıştım ki onu rüyalarımda bile görmeye başlamıştım.

Hem iç kısmın hem de dış kısmın imgeleri zihnimi dolduruyordu. Dış tasarımı mükemmeldi. En ince ayrıntısına kadar incelemeyi çoktan bitirmiştim. İç tasarımında bazı pürüzlü yerler olsa da sıkıntı olmazdı. Üzerinde sonra çalışabilirdim.

Kale, düzlüğü taht odasına bağlayan kapının etrafında kurulacaktı. Geri kalan her şeyin yerini engel olmaması için değiştirdim. Birazdan inşa edeceğim devasa yapı dışında başka bir şeyi düşünmemeliydim. Konsantrasyonum tepe noktasındayken, Yaratıcı İnşaat butonuna bastım.

Zindan yeteneği aktifleşir aktifleşmez üzerime inanılmaz bir uyku hissi çöktü. Vücudumdan çekilen büyü enerjisi miktarı beklediğimden çok daha fazlaydı. Yetenek, başta düşündüğümden daha çok mana tüketiyordu. Kaleyi tamamlamak zor olacaktı.

Üzerime çöken bu ağırlığa elimden geldiğince dayanıp zihnimdeki imgeye odaklanmaya devam ettim. Vazgeçip bayılmamak için uğraşırken, alnımda sıcak, yağlı ter damlacıkları oluşmaya başlamıştı.

İçtiğim üç mana iksirinden eser kalmamıştı. Kalem çok fazla büyüktü. Tüm büyü gücüm vücudumdan zorla sökülüyordu; manam her an daha da dibe yaklaşıyordu. On bin birimden fazla mana havuzuyla başlamış olmama rağmen, üçte birinden daha azı kalmıştı.

“Lefi!”

“Hatırlatmana gerek yok.” dedi. “Hazırlıklarımı çoktan tamamladım.”

Manamın tehlikeli bir hızda azaldığını çoktan fark ettiği için bana manasından vermek için kendini hazırlamıştı. Ejder kız, ondan yardım ister istemez, küçük, narin ellerini sırtıma dayayıp bana destek olmaya başlamıştı.

Sersemletecek miktardaki mana vücuduma doğru akmaya başlamıştı. Bununla birlikte yakıcı bir ısı da gelmişti. Lefi’nin bana aktardığı mananın gücü altında ezilmemek için birden dişlerimi sıkıp derin ve sık nefes almaya başlamıştım

“G-gerçekten, inanılmaz derecede bir büyü enerjisi.” dedi Leila.

“E-evet, tonlarca! Süper güçlü bir büyünün ihtiyacı olandan çok çok daha fazla!” diye ekledi Lyuu.

Kızların konuşmalarını net bir şekilde duyuyor olsam da yanıtlayacak gücüm yoktu.

Lefi’nin bana aktardığı büyü enerjisi dalgası girer girmez vücudumdan akıp gidiyordu. Vücudum aşırı ısınıyor gibiydi. Altından kalkamayacak kadar fazla gücü işliyordu. Ama yine de dayandım. Ona, sadece irade gücümle dayanmaya devam ettim.

Yer sarsılmaya başlamıştı. Zaman ilerledikçe sarsılma iyiden iyiye artmıştı.

“N-ne!? N-neler oluyor!?”

Kısa süre sonra öyle şiddetli bir hale gelmişti ki, daha fazla dayanamayacakmışım gibi hissettim.

Pes etme duygusuyla dolmuştum.

Ama sonra bir şey oldu.

Bir şey toprağı yarıp yukarı doğru, toprağın üzerine doğru yükselip her yeri toz duman altında bırakırken kulakları sağır eden bir gümbürtü kulaklarıma hücum etti.

Tüm ses birdenbire yok olmuştu. Sessiz bir boşluk dışında hiçbir şey yoktu.

Sessizlik.

Toz perdesi dağılırken gizlediği yapı da yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlamıştı.

İşte oradaydı.

Tekrar tekrar replikasını yaptığım kale sonunda gerçek olmuştu. Öyle yüksekti ki, cennete kadar gidiyor olmalıydı; bulunduğum yerden tepesini göremiyordum.

Tam da zihnimde canlandırdığım gibiydi.

Hayır.

Bundan daha fazlasıydı.

“Y-yaptım.”

Kuvvetim vücudumdan yavaşça çekilirken şaşırmış bir şekilde gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. Dizlerimin üzerine çöküp yere doğru ilerlerken Lefi beni arkadan yakalayıp omzuyla destek oldu.

“İyi iş çıkardın.” dedi.

“Hahaha... evet. Muhteşem değil mi?”

“Kesinlikle. Kabul etmeliyim ki düşündüğümden daha da fazlasını yaptın.”

Lefi’nin dürüst, apaçık övgüsünü duyunca yüzümdeki ifade gevşekleşti. Şimdi yüzüme geniş bir gülümseme yerleşmişti. Arkamı dönüp diğer kızlara baktığımda hepsinin şaşkın gözleri ve ağızları açık bir şekilde kaleye baktığını gördüm.

Rir bile sessiz bir hayranlıkla ağzını açmıştı.

“Pekâlâ? Ne düşünüyorsunuz çocuklar?”

“V-vay be! Bu süper harika! Bu bizim yeni evimiz mi olacak?”

“Aynen öyle. İçinde çok fazla oda olduğu için istediğiniz birini seçebilirsiniz.”

Gerçi, nefes kesen saray, içinde tamamlanmış tek şeydi. Geri kalan her yer aslında boş koridorlardan oluşuyordu. Zamanla içerisini daha da detaylı işleyeceğim ama bu muhtemelen ileride yapacağım bir şeydi.

“...Özür dilerim efendim. Hünerinizin sınırlarını fena halde hafife almışım. Yarattığınız kale, tam anlamıyla etkileyici.”

“D-demek bütün o modelleri bunun için yapıyordun. Bu şey süper harika. Daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim!”

Övgülerini dinlerken istemeden mutlu bir şekilde başımı salladım.

“Yuki, sana bir soru sormak istiyorum.”

“Tabii Lefi. Şu an mükemmel hissediyorum, o yüzden direkt sor”

“Taht odasına tam olarak nasıl döneceğiz?”

“...Hayda.”