Ainz Ooal Gown'un Büyü Krallığı - 7

Ainz’in hissettiği ilk şey Albedo’nun yumuşaklığı oldu. Çocukların aksine bu yumuşaklık, olgun bir bedenin yumuşaklığıydı. Ardından Albedo’nun sıcaklığı Ainz’e yayılmaya başladı ve bu azıcık gıdıkladı.

Yine de cidden çok yumuşak!

Albedo seviye 100 bir savaşçıydı, ama kaslarının nereye gittiğine dair hiçbir fikri yoktu Ainz’in.

“Huhuhuhu~”

Albedo’nun sessizce kıkırdamasını duydu.

Albedo’nun uzun saçlarından güzel ve hoş bir koku yayılarak Ainz’in burnunu gıdıkladı.

“Hm?”

O anda Ainz’in var olmayan beyninde bir kıvılcım çaktı.

Bu koku oldukça tanıdık. Nerede koklamıştım ki daha önce? Albedo’nun kıyafetlerinde mi? Hayır, onun parfümü mü?

Ainz Albedo’nun üzerindeki bu kokuyu daha önce aldığına adı gibi emindi. Ancak ilk olarak nerede kokladığı hakkında hiçbir fikri yoktu ve detayları da hatırlamıyordu.

“Hmm… Albedo. Parfüm falan mı kullanıyorsun?”

“Evet, parfüm sıkıyorum. Sizi rahatsız mı etti yoksa?”

“Hayır, tabii ki hayır. Güzel kokuyor.”

Albedo hemen yüzünü Ainz’e doğru çevirdi. Parlak gözleri Ainz’i biraz korkutmuştu.

“Cidden mi, Ainz-sama! İsterseniz beni koklamaya ne dersiniz? Bir saat boyunca mesela! Tüm gün boyunca da olur!”

“Hayır, ayrıca bir saat çok fazla…”

Yine de ne derse desin şu anda bununla ilgilendiği bir gerçekti. Ayrıca onu koklarsa bu koku hakkında daha fazla detay hatırlayabilirdi.

“O zaman, biraz koklayabilir miyim?”

Ainz dikkatlice kafatasını Albedo’ya yaklaştırdı ve parfümünün aromasını içine çekti. Ona her zamankinden daha yakın olduğu için kokuyu ok daha net alabiliyordu. Düşündüğü gibi, oldukça tanıdık bir kokuydu ama hâlâ daha önce nerede karşılaştığını bulamamıştı. Tam Ainz beyin fırtınası yapıp bu gizemi çözmeye çalışıyordu ki, kulaklarına soğuk bir ses erişti.

“Ainz-sama.”

Kim olduğunu bir anlığına anlayamasa da bu ses açık bir şekilde Aura’ya aitti. Ainz endişeli bir şekilde dönüp ona baktı. Aura yanaklarını şişirmiş ve surat asmış bir şekilde ona bakıyordu.

“Çok sapıkça görünüyorsunuz.”

“Ah, üzgünüm…”

Kızın hakkı vardı…

Ainz bir çocuğun önünde böyle bir şey yaptığı için kendine küfretti. Bu onların cinsel eğitimlerinde kötü bir etki bırakabilirdi.

“O…O zaman Albedo, Aura. Lütfen kalkın. Oh, Albedo, o konuyu konuşmaya devam edelim.”

Bir hareketlenme olmadı.

İkisi de hâlâ oturuyordu. İkisi de diğerinin önce inmesini bekliyordu.

“Yok artık ya…”

Ainz Aura’yı tuttu ve yanında yere bıraktı. Albedo ise diğer yandan kıs kıs gülüyordu.

“İlk oturan Auray’dı. Albedo, sen de insen iyi olacak.”

“Ama, ama… Aura tamı tamına 3 dakika 41 saniyedir oturuyor. Ben ise sadece 57 saniyedir oturuyorum. Kulağa aptalca gelse de ben ce ben de 3 dakika daha oturmalıyım.”

“Sabahtan beri Ainz-sama’nın yanında değil misin zaten?”

“Ne yapalım, işti o.”

“Oh, iş demek! Onu iş için görmeye geldin yani! Ben tüm bu yolu sadece Ainz-sama’yı görmek için geldim!”

“!!”

Albedo, Ainz’in uyluğundaki poposunu oynattı ve duruşunu değiştirerek Aura’ya bakacak pozisyona geldi.

Albedo’nun neden bacağıma oturmak istediğini az çok tahmin edebiliyorum da, Aura neden bunu istedi ki? O beni Albedo gibi sevmiyor ki, diye düşündü Ainz.

Aura gibi birinin kendisini sevmesi için ne yaptığını hatırlamıyordu. Aşkın tanımı Aura gibi birine bir gizem olması gerekiyordu. Tam bunları düşünürken Ainz sonunda cevabı buldu.

“Anladım. Demek sahiplenici biri olmak istiyorsun.”

Ek olarak bir babanın sevgisine özlem duyuyor olabilirdi. Aura ve Mare bir çocuk olarak tasarlanmıştı ve hâlâ ebeveynlerinin ilgisine muhtaç oldukları yaştaydılar. Belki de istemsizce kalplerindeki bu boşluğu Ainz ile doldurmaya çalışıyorlardı.

Eğer Kara Elfler için bir ülke olsaydı onları arkadaş edinmeleri için oraya göndermeyi düşünebilirdi. Ancak Suzuki Satoru da bir babanın sevgisini tatmamıştı, o yüzden bunun için çok geç olabileceğini hissediyordu.

Acaba kütüphanede çocuklara seks eğitimi için bir kitap var mı?

Bunlar sadece veriden ibaretken her şey oldukça iyiydi. Ancak şu anda anlamıştı ki Aura ve Mare’nin sağlıklı zihinsel gelişimleri için bazı şeyler eksikti.

Düşündüğüm gibi, cidden de Kara Elf arkadaşlara ihtiyaçları var! Bunu bir öncelik haline getirelim. Öyleyse…

“Aura, sana sormak istediğim bir şey var. Sana ve Mare’ye bıraktığım üç elfe ne oldu?”

“Nazarick’e adım atmış ancak sizin tarafınızdan merhamet gösterilmiş elfler mi, Ainz-sama?”

Ainz kafasını salladı.

O işçileri aldığı zaman elf köleleri Aura ve Mare’ye emanet etmişti. Normalde davetsiz olarak Nazarick’e giren kişiler ancak hayatlarını ödeyerek oradan çıkabilirdi. Ancak onlar büyük ihtimalle kendi istekleriyle oraya gelmemişlerdi ve Nazarick’in hazinelerini kendilerine almak gibi bir niyetleri yoktu. Bu yüzden de onlara böyle bir hoşgörü göstermek çok da mantıksız değildi.

Ek olarak onlar Ağaç Elfi olsalardı büyük ihtimalle Aura ve Mare’nin gelişimine katkı sağlarlardı.

“Evet. Şimdilik onları bizim katımıza koyduk.”

“Neredeler şu an?”

“Nasıl desem… Yapacak bir işleri yok ama bizimle ilgilenmeye çalışıyorlar. Sürekli bizim etrafımızda dolanmaları biraz sinir bozucu.”

“Do… Doğru… Tıpkı bizim… Bizim… kıyafetlerimiz falan gibi… Ben… Ben kendim giyinebilirim, ama sürekli bana… bana yardım etmeye çalışıyorlar…”

“Kendini toparlaman lazım! Seni sürekli giydirmeye çalışıyorlar çünkü öyle davranıyorsun. Bak bana! Benim bir problemim var mı hiç?”

Anlıyorum. Demek bir şeyler yapmak istiyorlar. Tıpkı etrafımdaki hizmetçiler gibi. Acını anlıyorum, Mare. Yine de bu demektir ki kurtardığım o üç kişi tamamen de işe yaramaz değillermiş. Eski kölelerin seks eğitimi vermesi kötü mü olur acaba? Hmm~”

“Şey, sonuçta hayatlarını kurtardık. Kızgın olsanız bile sinirlenip öldüreyim demeyin. Eğer cidden baş belası olduklarını düşünüyorsanız gelip ana söyleyin, ben onları farklı bir yere gönderirim.”

“Anlaşıldı! Zamanı geldiğinde söylerim.”

Ainz, kafasını eğmiş olan Mare’ye baktı ve “Ne,” diye mırıldandı. Ardından dönüp buz gibi bir bakışla Albedo’ya baktı.

“Albedo, kalkma zamanı. Üç dakikayı geçti bile.”

Albedo bir anlığına hayal kırıklığına uğramış gözükse de emre uydu ve bir şey demeden Ainz’in kucağından kalktı.

“Düşündüm de, ikiniz ne yapıyordunuz, Ainz-sama?”

“Hm? Ahh. Nazarick’teki insanlardan ülkeyi nasıl daha iyi yapabiliriz diye öneri toplamıştım. Ah, doğru ya, siz ikinizin de iyi bir fikri varsa neden söylemiyorsunuz? Her şeye açığım sonuçta.”

Aura’nın suratı birden aydınlandı.

“Eğer öyle diyorsanız, Ainz-sama! Benim çok iyi bir fikrim var!”

“Hohoho, neymiş bu peki Aura? Söyle bakalım.”

“Tamam! Bence erkekler kız gibi, kızlar da erkekler gibi giyinmeli!”

Bukubukuchagama!

Ainz içinden eski arkadaşlarının birinin ismini bağırmıştı.

Bir anlığına Ainz o pembe slime’ın “özür~dilerim” diyen görüntüsünü bie aklında canlandırdı.

“Anlıyorum. Demek bu Bukubukuchagama-sama’nın fikriydi. Cidden de çok iyi bir teklif. Dahası bu ülkede Yüce Varlıkların verdiği her karar doğrudur.”

Doğru mu? Ainz, Albedo’yla dalga geçmek istedi ama yapamadı.

Her durumda bu fikrin yapılmasına izin verilmemeliydi. Ancak bunda bir problem vardı.

Bu iki Kara Elf tıpkı teklifteki gibi giyiniyordu, çünkü Bukubukuchagama onları böyle tasarlamıştı. Eğer Ainz, Aura’nın fikrini kabul ederse neden olduğunu diğerlerine anlatmak zorundaydı.

Ainz’in de şu an aklına böyle bir açıklama gelmiyordu.

“Ainz-sama. Aura’nın önerisini hemen uygulayalım mı?”

Neden bu kadar hızlı karar veriyorsunuz yahu?

Zamanı tükeniyordu.