Bir Zanaatkar ve Pazarlık- 6

2

Ainz ve tayfası bir kez daha Konsey Odası’na davet edilmişti. İçeri girdikten sonra, bir tane huysuz Cüce gördüler, ama diğerleri neşeyle parlıyordu. Başkumandan da baya rahattı.

Başka bir deyişle, her şey umduğu yönde gelişmişti. Ainz içten içe gülümsedi.

“Lütfen sizi sürekli çağırıp yolladığımız için özürlerimizi kabul edin. Tartışmalarımızdan sonra, Majestelerinin istediğini yapmaya karar verdik. İlk olarak kendimizi, güçlerin konumlandırılması konusunda Majestelerinin ellerine bırakıyoruz. Ardından diplomatik ilişkiler açacağız ve Majestelerinin ulusuyla ticaret yapmaya başlayacağız. Ticareti yapılacak mallar ve aktarım yöntemleri, ilerleyen görüşmelerde detaylandırılacak.”

“Doğal olarak. Ne olursa olsun, sizlere karargâhınızı geri almanız için gereken savaş gücünü tedarik edeceğim ve Quagoa istilasına bir son vereceğim.  Birkaç gün içinde uluslararası ilişkilerin daha net ifade edilmesi için bir temsilci göndereceğim, konuyu istediğiniz gibi görüşebilirsiniz.”

Ainz rahatlayarak nefes verdi.

Bunun gibi geniş bilgi isteyen görevleri Albedo’ya bırakması gerekiyordu. Meseleyi burada konuşmak istemedikleri için şanslıydı.

“O hâlde Majestelerinin, Kraliyet Başkenti’ni geri almasının fiyatı ve rün ustalarımızın Büyü Krallığı’na yollanması meseleleri kaldı. Bunları size sağlayacağız. Ancak halkımızın orada nasıl muamele göreceğini öğrenmek için bir grup müfettiş göndermek ve güvenliklerinden emin olmak isteriz. Bunu yapmamız için bize izin verir misiniz?”

“Tabii ki. Büyü Krallığı, bu müfettişleri kabul edecektir.”

Cüceler artık çok daha rahatlamış görünüyorlardı.

Bir çeşit iş yeri denetimi yapmayı falan mı planlıyorlar? Daha çok Büyü Krallığı’nın bu iki ulus arasındaki işçi anlaşmasına bağlı kalıp kalmayacağını görmek istiyorlar gibi görünüyor.

Genelde işçi kontratları asla yerine getirilmez. Ancak ben kimseninin sonunun Herohero-san gibi olmayacağına yemin ederim.  Cücelerin saygı duyacağı, rün ustalarının gelişime odaklanacağı şartlar içeren bir anlaşma hazırlamam gerek.

Ainz, Cücelere ve adamları için endişelenmelerine minnettardı.

Hayır, bunların hepsi Quagoa sayesinde olmuştu. Bu durum, karargâhı fethettikleri için yaşanmıştı. Eğer Cüce ulusuna saldırmak için bu vakti seçmemiş olsalardı, işler bu kadar rahat ilerlemezdi. Rün ustalarını işe almak için gösteri düzenlemek çok fazla zaman ve kaynak isterdi. Neredeyse Quagoa’nın kökünü kazıyacağı için kötü hissedecekti.

Yapılan iyilik karşılıksız kalmaz sonuçta.

“O hâlde Majesteleri, Cüce Krallığı’nın yeniden geri alınmasına ne zaman başlamak ister?”

“Umu... Mümkünse en kısa sürede.”

Ölüm Şövalyeleri’ni yenen Quagoa’nın bir oyuncu olması pek muhtemel değildi, fakat bu ihtimali de hemen görmezden gelemezdi. Bunu en kısa sürede doğrulaması gerekiyordu.

“O hâlde kendimizi sizin becerikli ellerinize emanet ediyoruz. Biz cüceler için Feoh Berkanan’ın geri alınması, bir rüyanın gerçekleşmesi gibi bir şey. Halkımızın, Majestelerinin eşi benzeri olmayan gücünden hoşlanacağına eminim. Kulağa biraz zoraki gelebilir, fakat hislerimiz içtendir.”

Başka bir deyişle, eğer başkenti geri almazsam, uluslararası ilişkiler çok alengirli olacak. Bana zahmet vermeye falan çalışmıyorlar, ama kulağa çok bencil geliyor.

“Demek öyle. O hâlde hazırlıkla hızlıca başlayacağım,” diyerek başını salladı Ainz.  Ardından bir şey düşündü.

“Ah, evet, bir isteğim var. İtiraz eder misiniz bilmiyorum.”

“N-Nasıl bir istek bu Majesteleri?”

Cüceler bu soruyu gergin bir biçimde sordu. Ainz’in kafası karışmış tavrı, onları korkuttu. Onları korkutacak bir şey söylememiş olması gerekiyordu. Yine de tuhaf bir şey yapıp yapmayacağı konusunda endişeliydiler ve Ainz sorusunu sordu:

“Bir Kertenkeleadama hediye vermek niyetindeyim ve ona uygun bir zırh seti vermek için Cücelerin fevkalade işçiliğinden istifade etmek istiyorum.”

Derin bir bekleyiş içerisindeydi.

“Tabii ya, Zenberu.” Ainz, nefesini tutan Kertenkeleadama bakmak için arkasına döndü. “Zaryusu için bu. Çocuğunun doğumunu kutlamak için bir hediye olduğu söylenebilir.”

Ainz, Zaryusu’nun canını korumak için bu konuyu açmıştı. Gelecekte kesinlikle bir sürü nadir Kertenkele adama babalık yapacaktı. Bu yüzden ona böyle harika bir zırh hediye vermesi gayet mantıklıydı.

Cücelerin dikkati Dökümcübaşı’na kaydı.

Zırhını önünde katladı, hâlâ Ainz’den ötürü huzursuzdu. Ainz’i hiç onaylamıyor gibiydi.

“Buna ne dersin? Yapabilir misin?”

Yeniden sorgulandıktan ve yanındaki insanlar tarafından dürtüldükten sonra, Dökümcübaşı nihayet başını salladı, isteksiz olduğu yüzünün her yanından belli oluyordu.

“Ölçüleri neler? Parasını ödeyebiliriz.”

“Büyülü zırhlar, giyen kişiye göre boyutlarını değiştirebilir. Burada dövebilir misin?”

“Büyülü eşyalar konusunda kendime hiç güvenmiyorum. Bu konuda Başrahibe danışman gerek.”

“Eğer düşük seviyeli bir büyüye aldırış etmezseniz, o zaman bir sorun olmaz. Sizin için fark eder mi Majesteleri? Kendi topraklarınızda daha iyi büyücüleriniz olduğunu düşünüyorum...”

Açıkçası, Büyü Krallığı topraklarında çok az yetenekli büyücü var. Büyücüler aslında büyü yapmakta uzmanlardır ve esasen Büyücüler Loncası’ndan çıkarlar. Ancak Büyü Krallığı’nın Büyücüler Loncası dağıldı.

Ayrıca Nazarick, veri kristalleri denilen farklı büyü işlemleri kullandı. Onları olabildiğince uzun süre boyunca saklamak isterdi, çünkü bu dünyada veri kristalleri elde edemiyordu. Doğal olarak Nazarick’teki kimse bu dünyada büyü yapamıyordu.

Başka bir deyişle, Büyü Krallığı’nın büyülü eşya yapma yeteneği yoktu. Ancak onların bunu bilmesine gerek yoktu.

“Eğer ihtiyaç duyulursa, yapmam gereken tek şey var olan büyüleri güçlendirmek. Herhangi bir durumda, bu şehirden bir zırh isterim. Bu ayrıca Cücelerin zırh ustalığının reklamını yapar.”

“Ho,” dedi Dökümcübaşı gözlerini fal taşı gibi açarak. “Bir hafta içinde hazır olur.”

“O hâlde... Bu harika olur. O zamana dek başkenti geri alma işiyle ilgileneceğim. Eğer savaş, zırh tamamlanmadan evvel sonuçlanırsa, bu şehirde beklemek durumunda kalabilirim.”

“Hıh. O hâlde zırh üzerinde daha hızlı çalışacağım.”

“Sizi bekletmek çok utanç verici olur”demek istemediği gayet açıktı.  Daha çok “Bunu çabucak bitireceğim ki şehirde daha fazla dolanma.”

Benden neden bu kadar çok nefret ediyor? Bu ülke için bir kahraman olmalıyım, değil mi? Veya Kraliyet Başkenti’ni geri alan bir kurtarıcı, değil mi? Böyle bir küskünlüğü hak edecek bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. Yoksa gerçekten inatçı bir ihtiyar mı?

“Ödeme konusunda—”

“Dediğim gibi, ödeme falan yok.”

“Bu, o sözleşme maddesine dahil. Ödemeden bahsederken, hem bitmiş üründen hem de örnekten bahsediyorum. Bana ne kadar tutacağını söyle ki, bu tarz şeyleri üretmenin maliyetinin ne kadar olduğunu hesaplayabileyim.”

“...Fiyatlara ben karar vermiyorum. Hop, Tüccarlar Loncası, o işe sen bakıyorsun.”

“...İlk olarak zırhın yapıldığı materyali ele almalıyız. Bu fiyat aralığını kesinlikle etkiler...”

“Ah, demek öyle,” diye yanıt verdi Ainz, tavrını göstermemeye çalışırken. “...Söyle bakalım, bu şehirdeki en kaliteli metal nedir?”

Eğer prizmatik cevherlerden birinin adı geçerse, Ainz anlaşmaları boş verip Cücelere zorla boyun eğdirebilirdi.

Ancak endişeleri boşunaydı.

Bahsettikleri metal adamantitti.

“Adamantit demek? Ondan daha zor bir şey yok mu? Hayır, azıcık daha yumuşak bir metal bile bu dağ bölgesinde nadirse iş görürdü.”

Bu soruya da yanıt veremediler.

Ancak bunun gizli bir bilgi olması ve Ainz’le açık açık konuşamamaları gibi bir ihtimal vardı. Ancak doğrudan sorgulamak hiçbir işe yaramazdı. Onları konuşturmak için cezbetme büyüsü kullanmak, kontrol edilen kişide anı bırakırdı, bu yüzden sonrasında onları öldürmediği sürece bu da bir seçenek değildi. Maalesef daha fazla soru sormasının imkânı yoktu.

Gondo da bilmediğinden, tek umudu kıdemli rün ustalarıydı.

Ainz, hayal kırıklığını gizlerken, cüppesinin altından bir külçe üretti.

“O hâlde metali biz sağlayacağız. Bana yalnızca işlem bedelini söyleyin.”

Bu 45. seviye bir metaldi. Pek güçlü değildi, ama adamantitten çok daha güçlüydü.

Eğer bu materyalden yapılma bir zırh giyerse, Zaryusu’nun savunma yetenekleri uçardı. Bu, onu bu dünyadaki düşmanların çoğundan korumaya yetecektir.

“Ve bu...”

Dökümcübaşı’nın külçeyi inceledikten sonra yüzünde beliren ifadeye bakınca, Ainz bunun buranın yakınlarında çıkarılamayan bir cevher olduğunu anladı.

“Değ...”

Ainz, daha “değersiz” diyemeden çenesini kapattı. Sonuçta bu, Zaryusu’ya vermeyi düşündüğü zırha uygun bir cevherdi. Görevi üstlenecek zırh ustasının önünde öyle bir şey söyleyemezdi.

“Bu sunulabilir bir metal. Aynı materyalden yapılma bazı silahlarım var. Bir dakika lütfen.”

Ainz ayaklandı ve eşya kutusuna bakmadan önce odayı terk etti.

Biraz aradıktan sonra, tuhaf bir — fonksiyonundan çok şekli için tasarlanmış bir YGGDRASIL silahı — kısa kılıç çekti. Ardından odaya geri döndü. Ainz’in kısa kılıç tutmasından korkan Cüceler, koltuklarında rahatsız olarak kımıldadılar. Ainz, kısa kılıcı masaya koydu ve kaydırdı.

Şansına tam da Dökümcübaşı’nın karşısında durdu.

Önüne kayan kısa kılıcı almadı, ama onun yerine yüzünde korkunç bir ifadeyle onu inceledi. Bu kılıç bir şekilde onu huzursuz ediyor olmalıydı.

“Bu. Kısa bir kılıç olduğundan, onu zırh için referans olarak kullanabilir misin bilmiyorum, ama buna ne dersin? Yapabilir misin?”

Nedense bu sözler, Dökümcübaşı’nı kızarttı.

“Yapayım da gör sen!”

Dökümcübaşı’nın sesinden güçlü bir azim sezen Ainz, başını salladı.

“Umu. O hâlde lütfen icabına bak. Eğer mümkünse zincirli zırh da isterim. Sana kısa kılıcı da ödünç vereceğim; eğer başka bir şeye ihtiyacın olursa, bana bildirmekten çekinme. Zenberu, Zaryusu’yla daha samimi olmalısın. Ona vücut ölçülerin hakkında bilgi ver.”

“Anlaşıldı Majesteleri.”

“O hâlde tüm isteklerim bunlar. Eğer sizin için sorun yoksa, müsaademi isteyeceğim.”

“Majesteleri, nereye gittiğinizi sorabilir miyim?”

“Ahh, başkumandan. Güney şehrinden kurtardığım bir Cüce vardı, değil mi? Beni evine davet etti, bugünlük oranın misafiri olacağım. ...Hadi hoş geldin törenini sonraya bırakalım.”

Aslında Ainz kendini utandırmak istemiyordu, bu yüzden böyle bir törenden kaçınmak istemişti. Ama tabii ki böyle diyemezdi.

Başkumandan biraz rahatsız görünüyordu.

“Majestelerinin isteklerini anlıyorum. Ancak, eğer ulusumuzun kurtarıcısının bizzat konaklayacak yer bulması gerektiğini millet öğrenirse, bu biraz ızdırap verici olur. Sizin için çoktan lüks bir oda hazırlattık; günün geri kalanı boyunca orada dinlenmek ister misiniz?”

Ainz bu teklifi gözden geçirdi. Başkumandanın teklifi kabul edilebilirdi ve reddetmesi için de bir sebep yoktu.

“O hâlde öyle yapalım. Gidip beni buraya getiren Cüce olan Gonzo’yu ziyaret edeceğim ve onu beklettiğim için özür dileyeceğim.”

Bana daha fazla engel olmayacağına inanıyorum. Görünüşe göre başkumandanın da başka bir itirazı yoktu.