Ayaz Ejder Lordu- 7

YGGDRASIL’de, çok kudretli düşmanlardı ve ayrıca çok büyük zenginlikleri vardı.

İyi miktarda bilgi kristali düşürüyorlardı ve normal canavarlardan daha fazla antik eşya düşürme şansları vardı. Onların derisi, etini, kanını, dişlerini, pençelerini, gözlerini, pullarını ve bedenlerinin diğer birçok yerini çeşitli kullanımlar için toplayabilirlerdi.

Oldukça leziz düşmanlar olduğu söylenebilirdi.

Bu dünyadaki ilk ejderhası ile karşılaşacağını bilmek kalbini rahatsızlık, beklenti ve arzu ile doldurdu. Ainz o kadar sevinçliydi ki kendini zor tutuyordu.

Cücelere göre, Batı şehrini mesken tutmuş kudretli Ayaz Ejderi orada olabilirdi. Eğer işler kötü giderse, kazanma ihtimalinin şaibeli olduğu bir durum olabilirdi. Tıpkı Shalltear’la olduğu gibi.

Ölüm Şövalyelerini öldüren şey Ejderha olabilir mi? Aynı varlık olursa kazanmayı yine de başarabilirim, ancak bir tane daha varsa çok can sıkıcı olabilir. Gizli kalıp, Hanzolar dışında herkesi getirmeli miyim? Hayır, doğru tercih bu olmalı.

“Ainz-sama?”

“Ha?” Ahh, Shalltear. Affet beni, düşüncelere dalmışım. Peki, siz ikinize de emirler vereceğim. Aura ve Shalltear, siz quagoalar ile karşılaşıp bana boyun eğmelerini sağlayacaksınız. Eğer reddedecek olurlarsa, Nazarick’in gücünü gösterin onlara!”

İki Muhafız da onaylayarak cevap verdi.

Ainz’in bakışları Gondo’ya kaydı. Söyleyecek bir şeyi yokmuş gibi duruyordu. Bu tavır, Ainz ne derse ona uyacağını ima ediyordu.

Her ne kadar Ainz quagoaları temizlemeyi onaylamışsa da Ainz onların tamamen soyunu kurutmak istemiyordu. YGGDRASIL’de bulunmayan bu soykırım olayını yapmak ona biraz israf gibi geliyordu. Elbette onların hepsini öldürmek tüm ırkı dünyadan silmelerine sebep olabilirdi. Hayır, böyle olmazsa gelecekte Nazarick’e faydalı olabilirlerdi.

Elbette Nazarick’e zararları da dokunabilirdi. Ancak bunu belirlemeden onları tamamen öldürmek israf olurdu.

Soykırım kolay iş, ancak geri diriltme zor. O yüzden verebileceğim tek bir karar var. Ve ayrıca...

“Eğer bana sadakat yemini etmezlerse o zaman sayılarını 10.000 civarına kadar indirin. Güçlü olanları hayatta bırakmaya çalışın. Ancak gelecekteki sorunları da düşünüp sadece güce göre seçmeyin. Eşit oranda dişi de bırakmalısınız. Buna ek olarak, hiçbirinin kaçmasına izin vermemeniz gerekiyor, anladınız mı? Özellikle de kralları olan kişi.”

“Ama... Ainz-sama...”

Ainz, depresif görünen Aura’ya konuşmasına devam etmesini söyledi.

“Cüce başkentinin tam olarak ne kadar büyük olduğunu bilmiyoruz, ancak oldukça büyük bir bölge gibi duruyor. Böylesine geniş bir alanda, sadece ikimiz quagoaların kaçmamasını sağlayabilmemiz oldukça zor olacak. Ne yapalım?”

“Hım. Mantıklı bir soru. Bu yüzden de Aura, şimdi parlama sırası sende. Sana daha önceden verdiğim Dünya Sınıfı eşyayı kullan.”

“Cidden hiçbir sorun yok mu yani?”

“Umu. Tam da bunun kullanılma zamanı.”

“An-anladım!”

Yüzlerin hepsine gerginlik çökmüştü.

“O Dünya Sınıfı’nın herhangi bir kullanma limiti olmasa bile eğer rakip birkaç şartı sağlayıp kaçabilirse, o eşyanın sahibi otomatik olarak onun yanına ışınlanacaktır. Bu olabilecek en kötü durum, o yüzden elinden geldiğince bundan kaçınmaya çalış.”

Ainz, Ainz Ooal Gown’un bu eşyayı ele geçirdiği olayı hatırladı.

Düşman sırf eşyayı yalvararak geri istemek için kaç posta yollamıştı acaba?

Ainz kahkaha attı.

“Eğer kaybetmek istemiyorsanız kullanmamalıydınız,” diye cevap vermişlerdi. Böylesine mantıklı bir sonucu bile kabul edemeyen bir loncadan daha aptal bir şey olamazdı. Eğer ele geçirilmesini istemiyorlarsa hazinelerinde saklamamalılardı. Bu sebepten dolayı Ainz, her ne kadar kullanmasında bir problem görmese de sürekli bunu tekrarlayıp duruyordu.

“Ayrıca, kapışamayacağın kişilere karşı dikkatli olmalısın, çünkü öyle düşmanlarda da Dünya Sınıfı eşya bulunur.”

“Bu , sizin girememenize de sebep olur değil mi Ainz-sama?”

“Kullanırken gelemem. Ancak seçtiğin zaman gidebilmenin yöntemleri de var. Böyle olduğunda zaman aksamasına dikkat etmelisin... Pekala, gidelim o zaman.”

Aura’nın önderliğinde grup ilerlemeye başladı.

Belki de Cüce Kraliyet Başkenti’ne  çok yakınlardı, ancak doğal mağaralar bile zikzak çizerek ilerliyordu. Tüm sarkıtlar ve dikitler, büyük ihtimalle geçişi kolaylaştırmak için kesilmişti. Bir süreliğine, cücelerin emek verdiği yollarda yürümeye devam ettiler.

En ilerde yürüyen Aura birden durdu. Elini uzun kulaklarına götürdü ve yoğun bir şekilde dinlemeye koyuldu.

Ainz ve diğerleri sessiz oldu ve Aura’nın konuşmasını bekledi.

“Ainz-sama, ileride birçok yaşayan varlık duyuyorum, sayıları yüzlerce. Tam mesafeyi hesaplayamıyorum ancak birkaç dakika içinde onlarla karşılaşabiliriz.”

“Hoh... Onları yakaladık mı yoksa?”

“Hayır, hareket ediyorlar gibi gelmiyor sesleri. Sanki bekliyor gibiler.

“Demek öyle. Onları takip ettiğimizi hissettiler mi yoksa? Pusu kuran birlikler mi acaba?”

Eğer durum böyleyse büyük ihtimalle Ainz ve diğerlerini gözetlemek için ilahi büyü kullanmış olabilirlerdi.

Ainz ince bir şekilde gülümsedi.

Şu ana kadar düşmanlarına, kendi gücünü gözlemlemesine izin vermemişti. Bu yüzden de birliklerini Ainz’i gözlemlemeleri ve yeteneklerini öğrenmesi için göndermişlerdi.

Düşmanın azimleri ve hareketleri ile birlikte, onların endişelerini ve sırf bilgi edinmek için hayatlarından vazgeçebileceklerini hissedebiliyordu. Bu da Ainz’in, bu zeka oyununu kazandığını hissetmesini sağladı.

“Ainz-sama, onları yakalayalım mı?”

“Hm, düşündüm de, düşmanlara henüz yeteneklerimizi çok fazla göstermedik.  Bu yüzden de bir çırpıda üslerine dalmak yerine biraz bilgi toplayalım.”

“Anlaşıldı!”

Ek olarak, eğer onlar hakkında bir şey öğrenirlerse kolay bir şekilde karşı strateji geliştirebilirlerdi.

YGGDRASIL’de iki tip karakter vardı.

İlki, belli bir alanda kendini geliştirip yeteneklerini eşit şekilde dağıtanlardı.

Eğer düşman hakkında bir şeyler öğrenirlerse, fakat bu bilgi onların özelleştiği alanı kapsamıyorsa çok sıkıntı çekebilirlerdi. Ya da onlarla ilgilenebilir, fakat düşmanlarının yeteneği hesaba katılınca alacakları karşıt önlemleri mükemmel olmayabilirdi.

Elbette Ainz gibi, yoldaşlarından geriye kalmış birçok eşyaya ya da büyüye sahip kişiler olabilirdi ve bu yüzden birçok şarta uyum sağlayabiliyorlardı. Touch Me gibi yüksek yetenekli kişiler ise bu kuralın istisnasıydı.  Bu yüzden de cidden endişelenmesi gereken sadece bir şey vardı.

Güçlü varlıkların sayısı. O kişiyi bilmediğim gerçeği beni korkutuyor. Bunu tamamen öğrenemediğim düşünülünce büyük ihtimalle geri çekilme fikrini aklımın bir köşesine yazmalıyım. Eh, her durumda düşmanın neler sakladığını görmek için onları biraz pataklamamız lazım her halükarda. Ahh, Yamaiko-san’ın ruhu beni ele geçiriyor...

“Shalltear. Bu sefer delirmek yok tamam mı?”

“Elbette!”

Shalltear Şırınga Mızrağı’nı hazır etti.

“Çok iyi. Normalde ilahi sınıf eşyalara sahip olduğumuzu saklamamız gerekirdi. Ancak çok güçlü algılama yetenekleri yoksa fark edemeyeceklerdir. Pekala, gidelim.”

“Anlaşıldı!”

***