Ayaz Ejder Lordu- 8

Cüce medeniyetinin en altın çağlarında inşa edilmiş, etkileyici ve haşmetli eski Kraliyet Başkenti  Feoh Berkanan’da, Kraliyet Sarayı dışındaki en büyük yapı Tüccarlar Loncası’ydı çünkü toplantılarda birçok oda kullanılıyordu ve erzak depolamak için geçici birçok kasaya ihtiyaç duymalarıydı.

Bu bina birçok cüce tarafından kullanılmıştı ve şehirdeki diğer tüm yapılardan daha büyüktü. Ancak şu anda, Quagoa Klanlarının Lordu Pe Riyuro buraya yerleşmişti.

Yozu döndüğü sıralarda, Riyuro büyük ve yumuşak bir mindere oturmaktan çok gömülmüştü. Tutumları, Yozu olanları aldıktan sonra bile normal kalmıştı ve yüzünde hiç nefrete ya da endişeye dair bir şey yoktu.

Yozu eğildi ve ne olduklarını anlattı.

Önemli detayları çoktan bir elçi ile göndermişti fakat şu anda detayları açıklamak için buradaydı. Cüce Krallığı’nın elindeki kozu detaylarıyla anlatması gerekiyordu. Yani kendi gözleriyle tanık olduğu kara zırhlıları.

Riyuro sessizce dinledi, ardından elini yavaşça kaldırarak yanındaki kafese uzandı. Çığırtan bir kertenkele yakaladı. Bir krala yaraşır, etli ve sulu bir atıştırmalık.

Riyuro, kertenkeleyi tuttuğu elini Yozu’ya doğru uzattı.

“Bir ısırık ister misin?”

“Hayır, hayır teşekkürler.”

“Sen bilirsin,” diye homurdandı Riyuro. Ardından çenesiyle kertenkelenin kafasını kopardı. Yozu, kanın ve organların kokusunu alabiliyordu.

20 santimetrelik kertenkelenin tümü, Riyuro’nun ağzında üç ısırıkta kayboldu.

Riyuro yakındaki bir havluya kanla kirlenmiş ellerini ve ağzını sildi.

“Yani sen de geri çekildin. Ya sizi takip edenler?”

“Onlardan pek emin değiliz. Ancak...”

Asma köprü düştüğü için düşmanın takip edebileceğini sanmıyordu. Açık konuşmak gerekirse de, cücelerin ümüklerini sıkmışlardı. Cücelerin tek yapabildiği, savunmalarını desteklemek, kaçmak için bir rota aramak ve belki de bir karşı saldırı yapmaktı.

O iki kara zırhlıya başvurma sebepleri ya kuvvetlerini bölecek kadar aptal olmaları, ya da tüm askeri güçlerinin o olmasıydı.

Bu, Yozu’nun Riyuro ile paylaştığı fikriydi.

“Onlardan bir ya da iki tane daha varsa çok da şaşırtıcı olmaz.”

Riyuro, Yozu’nun bilinçsiz bir şekilde şaşırdığını fark etmiş olmalıydı. Kafesteki kertenkeleleri dürtüklerken tembel bir şekilde ne demek istediğini açıkladı.

Cüceler, kalelerinin savunmasına oldukça güveniyordu. Eğer düşerse, şehrin fethedileceğini düşünüyor olma olasılıkları oldukça fazlaydı. Bu sebepten dolayı, gönderdikleri kara zırhlıların tüm kuvvetlerin belirli bir parçası olduğunu varsaymak yanlış olmazdı.

Ancak, kalenin nasıl fethedildiğini tam olarak bilmediklerinden dolayı, tüm kuvvetlerini ön cepheye yığmak tehlikeli bir kumardı. Eğer birden fazla yerden sızmış olsalardı kaybedebilirlerdi.

Her ne kadar durum, güçlerini yavaş yavaş kırmak için uygun olmasa da tüm kuvvetlerini bir karşı saldırıya verecek bilgilere de sahip değillerdi.

Bu yüzden, daha fazlası varsa bile, en fazla bir, belki de iki tane olurdu. Demek istediği tam olarak buydu.

Yozu da tıpkı Lord’un dediği gibi olduğunu hissetti ve lordunun bilgeliği karşısında dehşete düştü.

“Peki, o golemleri kimin yenebileceğini düşünüyorsun?”

“Eminim ki siz yenebilirsiniz, Lordum!”

Riyuro, sekiz quagoa klanı arasındaki en güçlü kişiydi. Elbette emsal olacak kadar iyi bir dövüş yeteneği vardı.

Tüm quagoa ırkı ile tek başına savaşıp yine de galip gelebilirdi. Quagoa tarihinde onun kadar güçlü olan kimse yoktu.

Yozu, geçmişte Riyuro’nun canavarlarla savaştığı görüntüsünü hatırladı. Riyuro’nun o golemlerden çok daha güçlü olduğuna kesinlikle emindi.

“Hoş sözleri geç şimdi. Cidden öyle mi düşünüyorsun?”

“Evet! Öyle düşünüyorum!”

Riyuro acı bir şekilde kıkırdadı, ancak Yozu cevabını verirken dürüsttü. Bunun dışında başka bir şey söylemedi.

“Hangi klanda doğdun?”

Şaşırtıcı bir soru. Yozu doğduğu klanı söyledikten sonra Riyuro bir kez daha düşüncelere daldı.

“Anladım... Bu durumda, cidden kazanacağımı düşünüyor olmalısın, o zaman.”

“B-Bu ne anlama geliyor?”

“Basitçe, bunun beni ortadan kaldırmak için bir şans olarak gördüğünden şüpheleniyorum. Tüm ırk arasında herkesten daha güçlü olduğum doğru. Bu yüzden de golemleri küçük görerek beni onlarla savaşmaya itiyor olabilirsin. O zaman da golemler beni öldürmüş olacak. Eh, eğer öyle yaparsan kimse golemleri yenmeyi başaramaz... Ancak benimle olan savaşlarında hasar alabilirler, ardından sen de onları sayı üstünlüğü ile ezebilirsin.”

Her ne kadar sadakat yemini ettiği Lordu ondan şüpheleniyor olsa da Yozu'nun kalbi saygıyla dolmuştu.

Eğer kendisi Riyuro’nun yerinde olsaydı bu sorunu bu kadar derinlemesine düşünemeyebilirdi.

Yozu, Riyuro’nun, quagoaların gerçek lordu olduğunu düşünüyordu ve sadakati daha da artmıştı.

Riyuro, karşısında duran adamı tam olarak anlayamıyordu, o yüzden Yozu’ya bir soru sordu.

“Neden hemen böyle bir niyetinin olmadığına dair bir cevap vermedin?

“Evet! En... En derin özürlerimi sunuyorum! Sadece, sizin bu derin öngörünüzden etkilenmiştim, Lord’um! Dediğiniz gibi, öyle niyetlerim yok!”

Riyuro kahkaha attı.

“Ne kadar da ilginç birisin sen! Senin emrine verdiğim adamlar boşu boşuna öldü, o yüzden bunun için bir ceza olmalı. Ancak gelecekteki gelişimini etkileyebileceğinden fiziksel bir hasar vermeyeceğim. İşin aslı, golemler hakkında bilgi topladın ve bunun önemli olduğunu düşünerek hemen geri döndün. Ek olarak, beklentilerin düşmanların takip edeceği yönündeydi ve birliklerinden bir kısmını şehri koruması için bırakman ne kadar keskin düşüncelerin olduğunu gösteriyor.”

“Çok teşekkür ederim!”

Yozu derin bir şekilde eğildi.

“Şimdi, senin gibi harika bir lider için bir başka sorum var. Bu golemler hakkında nasıl daha fazla bilgi toplayabiliriz?”

“Kısa adamların ülkesine saldırarak.”

Bu bir yolu. Eğer öyle yaparsan başka golemleri olup olmadığını öğrenebiliriz.”

“Evet! Eğer daha fazla yoksa, verdiğimiz kayıplar ne olursa olsun o zaman şehri olabildiğince çabuk bi şekilde fethetmeliyiz.”

“Umu,” diye kafa salladı Riyuro.

Eğer olay hayatlardan ibaret olsaydı, onları yetiştirmek ve geliştirmek için çok zaman gerekirdi. Fakat golemleri inşa etmeleri gerekiyordu. Zaman onların değil, düşmanlarının tarafındaydı.

“Başka ne yöntemler olabilir?”

“Affedin beni fakat şu anda başka bir yol düşünemiyorum.”

Riyuro ellerini kertenkele kafesine sokarak başka bir kertenkele çıkarttı.

“Bir tane ister misin?”

Aç gibi mi görünüyorum?

Tüm gücüyle buraya kaçtığı ve doğru dürüst yemek yiyip uyumadığı doğruydu. Ancak bir kralın masasındaki yemek için yalvaracak kadar da aç ya da susuz değildi.

“Hayır, teşekkür ederim.”

“Sen bilirsin,” diye cevapladı Riyuro. Ardından bir öncekine yaptığı gibi kertenkelenin kafasını aynı şekilde çiğnedi. Tıpkı önceki gibi kertenkeleyi paramparça ettikten sonra Yozu, Riyuro’ya bir soru sordu.

“Pek, Lord’um. Sizin aklınıza başka yöntemler geldi mi?”

“Ah, evet. O elemana sorabiliriz. Onun bilgeliği benimkinden çok daha fazla... Her ne kadar bunun için talep edeceği ödeme de o kadar yüksek olacaktır.”

“Ödemeden kastınız... Yoksa...”

Yozu anında ne demek istediğini anlamıştı.

“Doğru. Ejderhalara vermemiz gereken şey...”

Riyuro tam konuşmasına devam edecekken dışarıdan rahatsız edici sesler geldi ve kapılar büyük bir çarpmayla açıldı.

“Klan Lordu!”

Bu, muhafızlardan biriydi.

“Acil bir şey var sanırım. Ne oldu?”

“Evet! Bu şehre doğru gelen birileri var gibi duruyor!”

“Nereden geliyorlar?”

Muhafıza göre, Yozu’nun birliklerini konuşlandırdığı yerden geliyordu. Bir başka deyişle, cüce ulusundan.

“Yani cidden de arkamızdan birlikler yollamışlar... Kısa adamları fazla hafife almışım.”

Bu dedikten sonra Riyuro ayağa kalktı.

Yozu’nun gözleri sanki nereye gideceğini sorarmış gibi bakıyordu. Riyuro bunu anlamış olmalıydı ki cevap verdi:

“Görünüşe göre vermemiz gereken çok fazla karar var. Şimdi gidip ejderhalar ile görüşeceğim.”

“Onlara golemleri mi soracaksınız?”

“Hayır, onları buraya gelen bodurlarla uğraşması için ikna edeceğim. Bodur oldukları için beraberinde golemleri de olacaktır. O yüzden onları ejderhalarla savaştırıp iki tarafı da birbirine kırdırtacağız. Hıh. Ganimetleri de onlara kalır.”

Klan Lordu, ejderhaların şehirdeki en iyi yeri, Kraliyet Sarayı’nı, ele geçirmelerine içten içte çok sinirliydi. Bu sadece onun en güvendiği sırdaşlarının bildiği bir şeydi. Klan Lordu zekice bir şekilde bu duygularını saklamış ve ejderhalara diz çökmüştü.

Ejderhalar ve quagoalar arasında uçurum gibi bir güç farkı vardı.

Bu yüzden de onların güçlerini kırana kadar onlara servis ediyormuş numarası yapmak zorundalardı. Ancak bu dağda, ejderhalar ile eşit şartlarda savaşabilecek çok az sayıda canlı vardı. Bir istisna hariç, bunlardan birisi büyük ihtimalle Ayaz Devleri olurdu.

Ve şimdi şansları gelmişti.

“Yozu, bir şey olacağından değil ama ne olur ne olmaz harabe bölgesine ilerlemeye başlayın. Ejderhaların savaşına bulaşmanızı istemiyorum.”

Cüce Kraliyet Başkenti’nin bir bölgesi, quagoalar gelmeden önce tamamen yok edilmişti. Quagoalar bu bölgeyi tekrardan inşa etmemişti çünkü büyük ordularını toplamak için bir bölge olarak kullanmak istemişlerdi.. Sonunda da kullanacaklardı.

“Anlaşıldı!”

“O zaman, ejderhalar ile buluşmamız için biraz adak hazırlayabilir misin? Mücevherleri seviyorlar, o yüzden biraz onlardan hazırla. Ayrıca, çok aç gözlü olduklarını ve ödemeyi hemen olarak kabul etmeyeceklerini bildiğini varsayıyorum. Kesinlikle ödemeyi artıracaklardır. Bunu aklında bulundurarak değeri düşük eşyalar da hazırla.”

Riyuro’yu anladığını belirtmek için kafasını sallayan Yozu hemen hazırlıklara başladı.

***