Ara Bölüm

Perde Arası

Burnuyla havadaki ani değişimi hisseden, ‘Platin Ejderha Lordu’ takma adlı ejdarha Tsaindoruks Vasion sığ uykusundan uyandı. Uyanırken hissettiği duygu çoğunlukla hayretti. Belki de şaşkınlık daha iyi bir tanım olurdu. 

Ejderhalar, insanlardan çok daha keskin sezgilere sahiptiler. Rakipleri onları görünmezlik ya da ilüzyonla aldatmaya çalışsalar bile, ejderhalar şaşırtıcı uzaklıklardan bile onları farkedebilirlerdi. 

Ejderhalar arasında bir lord olarak, onun algısal yetenekleri normal ejderhalardan çok daha iyiydi. Bundan dolayı, ona gizlice yaklaşmak isteyen biri son derece yetenekli olmalıydı.

Uzun ömrüne rağmen, bunu yapabilecek sadece bir avuç kişi tanıyordu. İlk olarak onun dengi olan ejderha lordları, ardından çoktan bu dünyadan göçmüş olan 13 kahramandan suikastçi Izania. Sonraki -

Aklına gelen kişinin varlığını hisseden ― Tsar takma adlı ― Tsaindoruks Vaision ağzını büktü ve gözlerini yavaşça açtı.

Karanlık olsa bile, bir ejderhanın gözleri sanki gündüzmüş gibi görebilirdi. 

Karşısında hissettiği bu varlık, hiçbir gizlenme niyeti olmadan ayakta duran ve belinde gösterişli bir kılıç olan yaşlı bir insandı. Bir ejderhanın keskin hisleri tarafından tespit edilmeden bu noktaya ulaşmayı başarmıştı, şaka yapmayı başaran birinin saf ve masum ifadesi rahatlıkla buruşuk yüzünde görülebiliyordu. 

"Son görüşmemizden beri epey zaman geçti."

Tsar yaşlı kadına baktığında cevap vermedi.

Beyaz saçları ilerlemiş yaşının bir göstergesiydi. Ancak, yüzünde yaşına uymayan yaramaz bir çocuğun canlılığı vardı. Yaşlandıkça daha ince ve çelimsiz bir hal almıştı ama kalbi hala aynıydı. 

Tsar, şimdiki ve anılardaki halini karşılaştırınca, yaşlı kadının kaşları tehlikeli bir açıyla seğirdi.

“Ne? Eski bir arkadaşı nasıl selamlayacağını mı unuttun? Hah, ejderhalar bile bunayabiliyormuş.”

Dişlerini gösteren Tsar, hafif bir gülümsemeyle cevap verdi.

“Benim hatam. Çok uzun süre sonra bir dostu görmek beni oldukça etkiledi. Bu yüzden geç tepki verdim.”

Böylesine muazzam bir bedenden kimsenin beklemeyeceği kadar nazik sese cevap olarak yaşlı kadının cevabı tıpkı Tsar'ın tahmin ettiği gibi alaycıydı.

"Dost? Benim dostum oradaki boş zırh takımı... Tamamı hasar görmüş olan.”

Uzun zaman önce Tsar, yaşlı kadın ve diğerleriyle birlikte seyehat ederken, bunu o zırhı uzaktan kontrol ederek yapıyordu. Bundan dolayı, gerçek kimliği ortaya çıktığında, yoldaşlarının öfkesini kazanmıştı. Şimdi bile durum henüz çözülmemiş gibi görünüyordu, çünkü konu tekrar tekrar açılıyordu. 

Bir yandan sonunda bu konuyu kapatmak istemesine rağmen, öte yandan bunu hatırlamaktan da memnundu. 

Tsar, her zamanki atışmalarında olduğu gibi çirkince gülümsedi ve yaşlı kadının parmağına baktı.

"Oh? Yüzüğe ne oldu? Onu senden alabilecek birisini hayal bile edemiyorum… Ama yine de insanlığın sınırlarını aşan bir item. Yanlış ellere düşmemeli. Özellikle de Slane Teokrasisi ya da Kara Kutsal Yazıt gibi.”

"Konuyu değiştirmeye mi çalışıyorsun? Ama ne kadar keskin gözlerin var, yani bu ejdarhaların hazinelere karşı olan efsanevi duyarlılıkları... Her neyse. Onu genç birine emanet ettim, bu yüzden rahat ol."  

Böyle bir eşya bir anlık kararla başka birine verilemezdi.

Eski büyüyle yapılmış bir şeydi. Şu anki, kusurlu ve kıvrık büyü güçleriyle, tekrar böyle bir şey yaratmak çok zor olurdu. Sorusu aynı zamanda eski büyüyü kullanabilen birkaç kişiden birinin duygularını da taşıyordu.

Ancak, arkadaşı güvenilirdi. 

“Demek öyle. Eğer kararın buysa, öyle olsun… Bu arada, maceracılıktan emekli olduğuna dair söylentiler var? Buraya iş için mi geldin?” 

“Bu imkansız. Buraya bir arkadaş olarak ziyarete geldim. Maceracılık ve diğer şeylerden emekli oldum. Bu yaşlı kadını daha fazla zorlama. İşim sulugöz tarafından devralındı.” 

“Sulugöz mü?” Tsar bir an düşündü ve hatırladı. “Onu mu kastediyorsun?” 

Tsar’ın tonundaki hafif duyguyu okuyan yaşlı kadın bunu onayladı. 

“Evet, o küçük Inberun kızı.” 

“Ah―” Tsar şaşırmış gibi bir ses çıkardı. “Bence ona küçük kız diyebilecek tek kişi sensin.” 

“Gerçekten mi? Bu söylemen gereken bir şey mi? Ben o çocukla aynı yaştayım. Sen çok daha yaşlı değil misin?” 

“Şey, öyle olabilir… Ama, onu bir maceracı olmaya ikna ettin huh? Ne yaptın?” 

“Hah. O sulugöz sürekli mızmızlanıp şikayet ediyordu, ben de ona beni yenebilirse ne isterse yapacağımı söyledim. Ve böylece, ona iyi bir dayak attım!” 

Kakaka, yaşlı kadın kalbinin derinliklerinden güldü 

“O çocuğu yenebilecek tek insan sensin…” 

Tsar herhangi bir insanın soğuk terler dökmesini sağlayacak bir sesle konuşurken başını iki yana salladı. Arkadaşlarıyla yollarını ayırmadan önce Şeytan Tanrılarına karşı savaştığı zamanları hatırladı. Özellikle de Böcek Şeytan Tanrısı ile savaşırken mükemmel bir performans gösteren yoldaşının yüzünü. 

“Şey, diğer takım arkadaşlarım da yardım etti. Ve ölümsüzleri ve onları yenmenin yollarını biliyor. Saf güç açısından kaybetse bile, bir ölümsüzün zayıflığı hala aynıdır. Sulugöz ne kadar güçlü olursa olsun, her zaman ondan daha güçlü biri olacak. Örneğin, sen o çocuğa karşı kolayca kazanabilirsin. Eğer kendini tutmazsan, bu dünyadaki en güçlü varlık olurdun.” 

Yaşlı kadın bakışlarını platin zırha doğru kaydırdı. Ciddiyetsiz bir cevap vereceğini düşünüyordu, ama onun cevabı oldukça ciddiydi. 

“Öyle olmayabilir, bu dünyanın dengelerini bozan güç tekrar harekete geçmiş gibi görünüyor.” 

Zırhın sağ omzunda sanki bir mızrakla delinmiş gibi bir delik vardı.

“...Yani sarsıntılar yüz yıldan fazla bir süre sonra tekrar geldi. Bu seferki Lider gibi dünyanın bir dostu değil mi?” 

“...Sadece şanssız bir karşılaşma olma ihtimali yüksek, ama o vampirin doğasının kötü olduğunu hissettim. Ve ne tesadüf ki, aniden karşılaşmam kötü şans mıydı, yoksa onların varlığını öğrendiğim için şanslı mıydım?” 

“Aynı madalyonun iki yüzü, istediğin gibi yorumla. Daha önce zaten sordum, ama diğer ejderha lordlarından yardım isteyemez misin?” 

“Cevabım hala aynı. Bu çok zor. Dürüst olmak gerekirse, şu ana kadar hayatta kalanlar sadece o zamanlar Sekiz Açgözlü Kralla savaşmayanlardı. Ve onlar gökyüzüne uçup giden Gökyüzü Ejderha Lordu ya da o saklandığı devasa yer altı mağarasında kim bilir ne yapan Derin Karanlık Ejderha Lordu gibiler. Bu adamların bize yardım ettiklerini hayal edemiyorum.” 

“Anlıyorum. Ancak, bebek yapmak için insanların arasına karışan Parlak Işık Ejderha Lordu var. Yani onu ikna edebiliriz, değil mi?” 

“... Belki. Ama benim kişisel düşüncem, deniz şehrinin en derin seviyesinde uyuyan "onu" uyandırma şansımızın daha yüksek olacağı.” 

“Rüyalar ülkesinde bekleyeni mi diyorsun? Eğer Lider tüm bilgisini geride bıraksaydı, daha az sorun olurdu. Bu kadar erken yaşta ölmesi çok yazık.” 

“Yapacak bir şey yok. Yanında gelen arkadaşlarından birinin öldürülmesinden dolayı şok oldu. Dirilişi reddetmesi anlaşılabilir bir durum. O zamanlar, sen de şaşırmadın mı, Rigrit?” 

Yaşlı kadın acı dolu bir ifadeyle yavaşça başını sallayarak uzaklara baktı. 

“Evet, ah… bu… öyle.” 

“Rigrit, artık bir maceracı olmamana rağmen bunu sorduğum için kendimi kötü hissediyorum, ama isteğimi dinleyebilir misin?” 

“Nedir? Bir tahminim var, ama yine de duyalım.” 

Tsar’ın görüş alanında bir kılıç vardı. Kesmeye uygun olmayan bir kılıçtı. Ancak, bu dünyadaki herşeyin ötesinde bir keskinliği vardı, modern büyü ile üretilmesi imkansız olan bir itemdi. 

Bu kılıç ― Sekiz Açgözlü Kral tarafından geride bırakılan sekiz silahtan biri ― Tsar'ın bu yerden çıkamamasının sebebiydi. 

“Bu tüm bu zaman boyunca yaptığım şeydi, ama umarım bana yardım edebilirsin. Oradaki lonca silahıyla eşleşebilecek itemler hakkında bilgi toplamanı istiyorum. Ya da Krallığın adamantium seviye maceracı takımı Kırmızı Damla’nın sahip olduğu Güçlendirilmiş Zırh gibi özel eşyalar hakkında.”