Takatsuki Makoto ve Sofia

Su Tanrıçası Eir-sama’ya ibadet edilen kilisede resepsiyon odası.

Prenses Sofia beni çağırmıştı ve kabarık sandalyeye oturdum.

Uzun zamandır Makkaren’deydim ama ilk defa kiliseye girmiştim.

Odada sadece Prenses Sofia ve ben vardık.

“~♪”

Prenses Sofia neşeli bir şekilde çay dolduruyordu.

Bunda çok daha iyi olmuştu.

She has gotten a lot better at it.

(Uykum var…) (Makoto)

Tüm gece Sakurai-kun ile konuşmuştum, bu yüzden uyku arzum şu anda oldukça fazlaydı.

Başta bir Kahraman’ın kararlılığından, kuzeydeki İblis Efendilerinden ve işten konuşuyorduk ama konu yavaşça geçmişe döndü; ikinci yarısında da biz ortaokuldayken popüler şakalar, parklarda mahalledeki diğer okullardaki çocuklarla olan tartışmalarımıza döndü ve fark ettiğimde gece çoktan bitmişti.

Oldukça keyifli bir zamandı.

Fakat Sakurai-kun benim karanlık geçmişimi neden böyle detaylı anlatıyordu?

“Hero Makoto, beklediğin için teşekkürler.” (Sofia)

Hoş meyve kokulu bir fincan çay önüme konuldu.

Yanında çikolatalı kurabiye de vardı.

“Teşekkürler.” (Makoto)

Ona teşekkür ederek çaydan bir yudum aldım.

Lezzetliydi.

Sonra kurabiyeden de ısırık aldım.

“Hm?” (Makoto)

“Ne oldu, Kahraman Makoto?” (Sofia)

Kurabiyeyi ısırması çok kolaydı ve kolayca ağzımda parçalandı.

Bu doku… Bir yerden hatırlıyordum.

“Bu kurabiyeyi nereden aldın?” (Makoto)

“Rozes’te son zamanlarda popüler. Fujiwara Şirketi’nin sattığı bir ürün.” (Sofia)

Fuji-yan’dan?! O zaman bu Japonya’dan bir ürün müydü?

“Bu arada adı ne?” (Makoto)

“Şey, Country Mama.” (Sofia)

Düşündüğüm gibi!

Dostum, çok iyi kopyalanmıştı.

Hemen 3 tane yiyiverdim.

“Bayağı beğendin anlaşılan.” (Sofia)

Bana güldü.

Aman, bunu prensesin önünde yapmıştım.

“Kötü tavrım için üzgünüm, Prenses Sofia.” (Makoto)

Bunu söylediğimde üzgün bir ifade takıntı.

“…Ne oldu, Prenses Sofia?” (Makoto)

“Şey… Bana böyle resmi seslenmeyi bırakır mısın?” (Sofia)

“He?” (Makoto)

“Bana Güneş Ülkesi’ndeki gibi Sofia de.” (Sofia)

(?!) 

B-Ben ve Prenses Sofia’ya saygı eki kullanmadan seslenmek mi?

(Seslendin. Yılan Kilisesi saldırdığında.) (Nuh)

(Gerçekten mi, Nuh-sama?) (Makoto)

(Çok kötü bir adamsın~ Sofia-chan bile bunca zamandır hatırlıyor.) (Nuh)

Gerçek hatırlamıyordum.

Sonuçta üstünden çok zaman geçmişti.

Prenses Sofia’nın gergin bir ifadesi vardı… hayır, öyle değil.

“Sofia.” (Makoto)

“Evet, Makoto!” (Sofia)

Prenses Sofia bana gülümseyerek baktı ve ben de ona baktım.

““……””

Aynı anda birbirimize baktık.

Utanç vericiydi.

“İkimizken bana resmi olmadan seslenebilirsin.” (Sofia)

“T-Tamam.” (Makoto)

İznini almıştım!

Gerçekten sorun yok muydu?

“Bu arada Kuzey Keşfi ile ilgili Işık Kahramanı-sama ile konuştuğunu duydum.” (Sofia)

“Evet. Görünüşe göre Kahraman İttifak ekibine falan katılmam gerekiyor.” (Makoto)

“…O mesele hakkında…” (Sofia)

Prenses Sofia özür diliyormuş gibi konuştu.

Güneş Ülkesi, İblis Efendisine boyun eğdirmek için Su Ülkesi’nin Prenses Leonard ya da beni seçmesinin sorun olmadığını söyledi.

Yoksa Güneş Şövalyesi Kaptanları benim katılmamı söylüyordu.

Ayrıca Kuzey Göğü Kaptanı, Geralt Valentine, tutkuyla söyledi: “Takatsuki Makoto ne olursa olsun katılacak! Ne olursa olsun, tamam mı?!”

Haa… o Geralt-san…

“Şey, katılacağım.” (Makoto)

Sakurai-kun’la bağlantımla pozisyonun deniz kenarında olurdu!

Hiç sorun yoktu! (İşi diğerlerine bırakıyordum.)

“…Hayır, Leo da katılacak.” (Sofia)

“Bir tane yeter, değil mi? Prens Leonard daha çok genç, arkada kalması daha iyi değil mi?” (Makoto)

Sofia-oneesan cesur muydu?

“Rozes kraliyeti, Su Ülkesi’nin barış sembolü. Diğer dünyalı Kahraman ne kadar güçlü olursa olsun sadece ona güvenip geri çekilip öylece durmamalı. Ayrıca bu savaşı kaybedersek iblisler başımıza geçecek. Kaçacak yerimiz yok.” (Sofia)

Sofia’nin sözleri güçlüydü.

Öyleyse…

“Dürüstçe konuşmam gerekirse Güneş Ülkesi’nde canavar sürüsüyle savaşırken oldukça korkmuştu…” (Makoto)

Sonuçta 9 yaşındaydı. Normaldi.

Sanki onu zorlasak bile çok mücadele ruhuna sahip olmayacağını düşünüyordum.

“Bu yüzden Leo'nun size eşlik etmesini istiyorum. Dürüst olmak gerekirse sadece Horun'da antrenman yapmaya devam ederse gerçek savaş deneyimi elde edemez. Ayrıca, Leo sana bağlandı.” (Sofia)

“…Ben bir maceracıyım, biliyorsunuz değil mi?” (Makoto)

Bunun bir prensin yapması gereken bir iş olduğunu düşünmüyordum.

“Sen ülkemizin Kahramanısın. Aslında Işık Kahramanı ile aynı şeyi yapmanı ve diğer ülkelerin Kahramanlarıyla tanışmanı istiyorum. Özellikle Güneş Ülkesi dışında komşu ülkeler; Bahar Kütüğü ve Büyük Keith. Şeytan ordusunun saldırması ihtimaliyle iş birliği yapmak zorunda olduğumuz ülkeler bunlar.” (Sofia)

“Diplomatik meseleler mi?” (Makoto)

Bunu anlayabiliyordum.

Diğer ülkelerdeki görgü kurallarını bilmiyordum, bu yüzden Prens Leonard'ın yanımda olması bana gerçekten yardımcı olacaktı.

(Yine de…) (Makoto)

Genç Prens Leonard, diğer ülkelere giderken büyükelçi olarak çalışacak ve dünyayı kurtaracak Kahramanların bir parçası olacaktı, ha.

Kahraman işi gerçek bir köle işiydi, ha.

“Bu birkaç gün içinde komşu kasabaları denetlemeye gittim. Bütün yerler canavarların verdiği zarardan zarar görmüştü. Ülkemizin güçleri için boş zaman yok…” (Sofia)

Prenses Sofia’nın sesi pencerenin dışına bakarken ağırdı.

Muhtemelen Prens Leonard'a bu kadar ağır bir sorumluluk yüklemesi onu incitiyordu.

Hiçbir şey söyleyemedim ve pencerenin dışına baktım… Algılama tepki gösterdi.

Canavarlar mı? Şehirde mı?

“Kahraman Makoto, şuraya bak!” (Sofia)

“Bu… bir ejder mi?” (Makoto)

Prenses Sofia'nın işaret ettiği yerde, şehrin üzerinde uçan bir ejder vardı.

Büyük Orman'dan gelen başıboş bir canavar mıydı?

Görünüşe göre Makkaren'in gözcüleri henüz fark etmemişti.

"Bu kötü. Bir canavarın çocuklara saldırması korkunç olurdu. Askerlere derhal söylemeliyiz.” (Sofia)

"Bekle. Şimdi bununla başa çıkalım.” (Makoto)

Aceleci Prenses Sofia'yı durdurmaya çalıştım.

“Mananızı biraz ödünç alabilir miyim, Sofia?” (Makoto)

"…Yine mi? Sen olduğun için sorun yok.” (Sofia)

Prenses Sofia başını sallarken hafifçe kızardı.

Neden kızarıyorsun?

Pekala, iyi.

Uykum var, hadi bununla hızlıca ilgilenelim.

Prenses Sofia'nın elini tuttum.

— Ona baktığımda, o zaman adamakıllı olarak düşünmedim.

Uyku eksikliğim yüzünden dikkatim dağıldı.

[Prenses Sofia ile senkronize olacak mısınız?] 

Evet ←

Hayır

RPG Oyuncu-san bile beni uyardı.

Bana soruyordu: bundan emin misiniz?

Böyle bir durum doğuracağını düşünmek…

“Su Büyüsü: [Yüz Buz Oku].” (Makoto)

“Ah!” (Sofia)

Prenses Sofia ile senkronize oldum ve Su Büyüsü’nü ateşledim.

Yanımda düşük bir inleme sesi duydum.

Birkaç yüz buz oku ejdere doğru uçtu.

“Gyaaaaah!!”

Bir kükreme ile şehir dışına doğru bir yere düştü.

Harika çalıştı!

Prenses Sofia’nın Hükümdar Buz Büyüsü ile uyumluluğum her zamanki gibi mükemmeldi.

“Teşekkürler, Sofia.” (Makoto)

“Evet, iyi iş çıkardın Mako-” (Sofia)

Yanıma baktım.

Prenses Sofia orada şaşkın bir ifadeyle duruyordu.

“? Sorun ne—?!” (Makoto)

Prenses Sofia tarafından itildim ve onunla dolanıp yere düştüm.

Zeminin halısı yumuşaktı, bu yüzden acıtmadı, ama Prenses Sofia üstümdeydi.

“Sofia, sorun nedir?!” (Makoto)

“Makoto...” (Sofia)

Bana tutkulu bir öpücük verdi.

(He?) (Makoto)

Her iki kolu da kafamın etrafındaydı ve ondan uzaklaşamadım.

B-Bu da neydi?

Bu çok ani oldu!

Ne oldu…

(Makoto! Sofia-chan büyülendi! Büyünü serbest bırak!) (Nuh)

Nuh-sama?! Siktir!

(B-Bırak!) (Makoto)

Aceleyle gözlerimi kapattım ve büyüyü durdurdum.

Cazibe Büyümü uyuşukluğumda mı etkinleştirmiştim?!

Gözlerim, gözleri tamamen açık olan Prenses Sofia ile karşılaştı.

Ayağa kalktı ve çabucak benden ayrıldı.

Ve sonra hemen beti benzi attı.

“Tanrı aşkına…ben ne yaptım…” (Sofia)

Prenses Sofia benden ayrıldı ve sanki inanamıyormuş gibi kendi ellerine baktı.

“P-Prenses Sofia…?” (Makoto)

"…Olamaz. Su tanrıçası Eir-sama ile konuşurken bile bir Kahinin bedeni saf olmalı…” (Sofia)

Başı döndü ve yerinde dizlerinin üzerine düştü.

“Lütfen beni affet… Eir-sama. Aptal beni affet…” (Sofia)

Ellerini tuttu ve yukarı bakarken dua etmeye başladı.

(Bu bir sorun…) (Makoto)

Bunun sebebi benim, ama bunun çoktan geri döndürülemez bir durum olduğunu hissediyordum.

Prenses Sofia, Tanrıça'ya dua etmeye devam etti ve ben orada şaşkın bir şekilde durdum.

Bitmeyen ağır bir atmosfer ve… Prenses Sofia sessizleşti.

Dualarını duymayı bıraktım.

Havadaki mana titremeye başladı.

Bir noktada, etraftaki Su Ruhları gitmişti.

Bunun yerine, tüm odayı dolduran ilahi bir mana vardı...

“…Haah, ne yapıyorsun Ma-kun?”

Benimle gayri resmi olarak konuşan Prenses Sofia'ydı.

Prenses Sofia'nın sesiydi.

Ama bu değildi. Bu Prenses Sofia değildi.

Yüzünde bıkkın bir gülümseme vardı.

Gözleri altın gibi parlıyordu.

“...E-Eir-sama?” (Makoto)

“Evet, ben geldim☆.” (Eir)

Prenses Sofia (Eir) bana göz kırparken bir barış işareti yaptı.

Çok yanlış bir histi.

“Öyle olsa bile, Sofia-chan'ı cezbetmek affedilemez.” (Eir)

“ÖZÜR DİLERİM!” (Makoto)

Hemen secde ettim.

“Ah… Prenses Sofia, Kahin olarak niteliklerini kaybetti mi?” (Makoto)

Bu durumda, idam edilmeye değer bir şey mi yapmıştım?

Ama bana beklenmedik bir yanıt verildi.

“Hayır, bir Kahin’in saf kalması gerekmiyor, değil mi?” (Eir)

“Heee?! Gerçekten mi?" (Makoto)

Prenses Noel öyle olması gerektiğini söylemişti!

“Bu, insanların kendileri için karar verdikleri bir kuraldır.” (Eir)

“Neden böyle bir kural?” (Makoto)

Eir-sama bu soruya kıkırdadı.

“Çünkü Kahin’in sevgilisi olursa sadece Tanrıça Kilisesi'nin sorunlarını arttırır, değil mi? Eğer garip bir adam olursa kilisenin itibarını da etkiler. İnsanlar acıdır, öyle değil mi~?” (Eir)

Eir-sama bunu sanki başkasının işiymiş gibi söyledi.

Hayır, aslında onun işi değildi, ha.

Tanrıların bununla hiçbir ilgisi yoktu, bu insan toplumunun rahatlığıyla yapılan bir kuraldı.

“Şey, işte böyle, böylece Sofia-chan ile çok daha fazlasını halledebilirsiniz Mako-kun! İzin veriyorum!” (Eir)

“...”

Su Tanrıçası'nın iznini aldım.

“Doğru, Mako-kun, yine de bir uyarı. Su yeterliliğinle bir su büyücüsü ile ciddi bir şekilde senkronize olduğunda yan etkileri de vardır, bu yüzden bundan sonra minimumda tutmaya çalış, tamam mı?” (Eir)

"Yan etkiler mi?" (Makoto)

“Senkronize olurken mananı diğer tarafla geçici olarak karıştırıyorsun, ancak yeterliliğinle çok fazla karışıyor ve 'iyi hissettiriyor'. Bu sefer Cazibe Büyüsü ile iki kat etkili çalıştı.” (Eir)

“…Bundan sonra dikkatli olacağım.” (Makoto)

Ciddi misin…?

Bunca zaman Prenses Sofia ile dikkatsizce senkronize oldum!

Şimdi bunu asgari düzeyde tutmak zorundaydım.

“Ama bu benim sevimli Sofia-chan’ımı ağlatmak için yeterli kefaret olmayacak~” (Eir)

Sırıtıyordu. Nuh-sama'nın kötü bir şey düşünürken yaptığı türde bir sırıtıştı.

(Ne kadar kabasın!) (Nuh)

“Aman Tanrım, Nuh. İzliyor muydun?” (Eir)

(Hey, Makoto’ma ne yapmayı planlıyorsun?) (Nuh)

“Onu Sofia-chan'ın nişanlısı yapmayı düşünüyordum. Sofia-chan her şeyden önce geç olgunlaşmış birisi.” (Eir)

(Ah, kulağa hoş geliyor. Harika değil mi Makoto? Su Ülkesi'ndeki en etkili nüfusa sahip olmayı başardın.) (Nuh)

“B-Bekle, Tanrıça-sama?!” (Makoto)

Bu makine hızında ilerliyordu!

“Reddetmeyi planlamıyorsun, değil mi? Kahinimi cezbetme günahı için İlahi bir Ceza vereceğim, biliyorsun değil mi?” (Eir)

(Makoto, sen bir erkeksin, değil mi? Sorumluluk al.) (Nuh)

“Ah… Prenses Sofia'nın duyguları ne olacak?” (Makoto)

Onun kendisi burada değil, biliyorsunuz değil mi?

“Aah, sorun değil, sorun değil. Ona bir kehanet vereceğim.” (Eir)

Çok soğukkanlı!

Bir kehanetin böyle verilmesi doğru muydu?

“Öyleyse, hayallerinde Sofia-chan ile küçük bir konuşma yapacağım, tamam mı?” (Eir)

Bunu söyledikten sonra Prenses Sofia bayılmak üzereydi.

Aceleyle Prenses Sofia'yı tuttum.

Onu sürekli kollarımda tutamazdım, bu yüzden yakındaki kanepeye yatırdım.

◇◇

Prenses Sofia'nın, sanırım 15 dakika kadar uyanmasını bekledim.

Gözleri açıldı ve bu gözlerin rengi maviydi.

Prenses Sofia.

Yavaşça… bakışlarını bana yöneltti.

“‘......’”

Bir süre birbirimize bakmaya devam ettik.

Tereddüt etmeden onunla konuştum.

“Sofia… iyi misin?” (Makoto)

“…Senin ellerinde olacağım, nişanlım Makoto.” (Sofia)

Görünüşe göre Eir-sama tarafından bir şeyler halledilmişti.