Aydakarın Kararı

Genç aydakar şaşırmıştı. Bu garip insan, bir bebeğin annesinin parmağını kavraması gibi bedenine yapışmış ve gitmiyordu. Gerçi uzaktan bakınca atın bacağına yapışan bir at sineğini daha çok andırıyordu Turgan. Aydakar bu duruma vereceği tepkiyi bir süre düşündü ve o süre boyunca ortamda Turganın agucuk gugucuk seslerinden başka birşey duyulmadı.

“ Tüm insanlar böyleler mi? Verdikleri sözlerde durmazlar mı ? “

Turgan bu duyduğu cümlenin etkisiyle hemen aydakarın bacağından aşağı atladı zira ustasının ve Rohanın verilen sözü tutmakla ilgili düşünceleri ortadaydı. Aydakar sözünü tutmuştu ve Turgan da duygularını bastırıp, tüm insanlığı olmasa da, tugayı iyi temsil etmesi gerektiğine karar verdi. Bu kararından sonra yerde duran taraf olsa da başını dikerek, aydakarla göz göze gelmeye çalıştı.

“ Güzelliğine kendimi kaptırmışım üzgünüm. “

“ İsmini söyle insan. “

“ Ben Turgan. İmparatorluk tarafından aranan bir suçluyum “

“ Demek kötü bir insansın sen. “

“ Yok aslında kötü olanlar beni kötü ve suçlu ilan edenler. Ama bir önemi yok. Tüm herkes benim hatalı ve kötü olduğumu söylese de, hatta tarih kitaplarına adım bir suçlu olarak bile geçse, ben ailemle beraber istediğim hayatı yaşayacağım ve bu hayatta bana düşmanlık beslemeyen kimse için kötülük düşünmeyeceğim. “

Turganın süslü cümleleri aydakarı derinden etkilemişti. Tarih kitaplarında ve efsanelerde kötü olarak anlatılan babası aklına geldiğinden, hiç görmediği anne babasınj düşünüp, özlemini ve yalnızlığını yeniden hatırlamıştı. Düşüncelere dalmak üzereyken Turgan ve enerjik sesi onu theodende tuttu.

“ Peki senin adın ne güzel aydakar? “

Aydakar adını bilmiyordu ama karşısında bu huzur verici kocaman gülümsesini takınmış çocuğa da benim bir adım yok demek istemiyordu. Herkesin ona söylediği şeyi adı olarak kabullendiğinden, kendini öyle tanıtmaya karat verdi

“ Canavar. Evet herkes bana canavar diye sesleniyor, öyleyse benim adım canavar “

“ Ha ha çok komiksin güzel aydakar. Sana asla öyle seslenmem. “

“ Neden? Sonuçta ben insanların gözünde bir canavar değil miyim? “

“ Saçmalama. Canavar diye çirkin ve korkutucu olan şeylere denir ama sen öyle değilsin. Ayrıca canavar bir isim değildir. Bana gerçek adını söyle “

“ Ben yumurtamı çatlattığımda etrafımda kimse olmadığından, bana bir isim koyan da olmadı insan”

“ Dert ettiğin şeye bak, benim de adımı başka insanlar koymuşlardı tıpkı sana korkup canavar dedikleri gibi, benim de geçmişimi unutmak için, yeni boş bir sayfa anlamında çirkin bir isim vermişlerdi. Ama ben bunu kabullenmedim ve yeni hayatıma ismimi değiştirerek başladım “

“ Nasıl yani? Kendine isim mi koydun sen insan ? “

“ Aynen öyle. Adımı; düştüğü yerden toparlanıp ayağa kalkmış kişi anlamındaki Turgan olarak belirledim. Gerçi anlamını sonradan öğrendim hınh hınh. “

“ O zaman bu mümkün. Yani bende bir isme sahip olabilirim değil mi insan ? “

“ Tabi ki olabilirsin. Hatta sana bir isim bulmamı ister misin? “

“ Tabi ki istemem insan. Bunu ailem bile yapmamışken bir insanın bana bir isim koyması, acınası bir durum olurdu. “

“ O zaman aileme katıl. O zaman ismini benim koymam sorun olmazdı. “

“ Nasıl yani? “

“ Aileme katıl ve ismini beraber bulalım. İntibah Tugayı isminde bir birliğe liderlik ediyorum ve bu birlikteki herkes benim ailemdir. Sende onlardan biri olmak istemez misin? “

Aydakar şaşırmıştı. Böyle bir teklifi hiç beklemiyordu. Aydakarların ve insanların dost olabildiklerini duymuş olsa da, hayatı boyunca yalnız yaşadığından bu sadece yükseklerdeyken duyduğu söylentilerden ibaretti. Kendi özüne baktı ardından da Turganınkine. Bu çocuk tüm zayıflığına rağmen onu kendi ekibine davet edebilecek öz güvene nasıl sahip olabiliyordu ? Sonunda kendisini dinleyebilecek birisini bulduğundan, hikayesini kısaca Turgana anlatmaya karar verdi. Ama öncesinde Turganın aile dediği şeyin ne olduğundan emin olmak istiyordu.

“ Beni neden davet ediyorsun? Ayrıca kan bağımız bile yokken, hatta aynı türden bile değilken bir aile olmak nasıl mümkün olabilir insan ? “

“ Çünkü bir gün bir aydakar yakalayacağıma dair kendime bir söz verdim. Ama hiç senin kadar güzel ve güçlü bir aydakarla karşılaşacağımı düşünmemiştim. Artık bir aydakar yakalamakla ilgilenmiyorum ve sadece seni istiyorum ama sen de beni istemelisin. Diğer aydakarlar umurumda bile değiller. Hatta babamın aydakarının senin kadar güzel olma ihtimali olmadığından, seni gördüğünde kıskançlıktan çatlayacaktır hınh hınh. “

“ Yani beni kullanarak babanı kıskandıracaksın? “

“ Aslında babamla daha yeni tanıştım ama o bir aydakarı olduğunu söyleyip, ona binmeme hatta onu görmeme bile izin vermedi. Bunun ne kadar sinir bozucu olduğunu düşünebiliyor musun? Bu yüzden sana dürüst olacağım güzel aydakar. Onu kıskandırmak da amaçlarımdan birisi. Ama esas amacım seninle bir aile olmak. Aile olabilmek için ihtiyacın olan şeyler sadakat ve güvendir. Ben gerçek bir aile kurdum hatta o kadar güzel bir aile kurdum ki; son dövüşümde beni kurtarmak için ailemin bir üyesi kendisini feda etti. Ben bu yüzden güçlü olmalı ve ailedeki herkesi koruyabilmeliyim. “

Turganın son cümleleri gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Onu bu halde gören aydakar ortamın dramaya uygun olduğunu görünce konuşmak istedi.

“ Bunun için üzüldüm. Hislerin gerçek insan ve aileni cidden önemsiyorsun. Ama ailenin diğer üyeleri benim gibi birini kabul edecekler mi? “

“ Tabi ki ederler. Bir aydakarımın olmasını istediğimi Ducia ve Elfy biliyordu. Ragnossanın da iki kez hayatını kurtardığımdan, sorun çıkaracağını sanmam. Gerçi onunla tekrar nasıl buluşacağımı bilmiyorum hınh hınh. “

“ Söylediklerinde dürüst olduğuna inanıyorum insan. Bu yüzden sana neden ailene katılamayacağımı kısaca anlatacağım. “

“ Hemen karar verme. Önce diğerleriyle de tanış. “

“ Bunun bir önemi yok insan sadece dinle sebebini anlayacaksın. Ben Eşrarın yani kötü olarak bilinen aydakarın soyundan geliyorum ve onun soyunun son temsilcisiyim. Aydakarlarda soy kadınlarla taşınıyor olsa da, babam Eşrar ve onun öldürdüğü Ahyar, bugünün dünyasında iki kabilenin atası olarak görülüyor. Babam aralarındaki ölümüne düelleyu kazanıp ahyarı öldürdüğünden, onun kabilesi de intikam hırsıyla babamı ve tüm kabilesini öldürdü. Annem bir şekilde kendisini feda edip beni hayatta tuttu ve eğer varlığımı haber alırlarsa, Theodendeki tüm aydakarlar beni öldürmek için bir araya gelirler. “

“ Eee o zaman biz de hepsini döveriz. “

Turganın tepkisi aydakarın beklediği türden değildi. Theodende kaç aydakar olduğunu bilmiyordu ancak yüzlercesi olmalıydı ve yüzlerce aydakarla düşman olmayı hiçbir insan göze alamamalıydı. Zira en güçlü insanlar bile bir aydakarla zor baş edebilirlerdi. Hatta tam olarak normal bir insanın yapması gereken şey, anlatılanları duyduğunda arkasını dönüp kaçması ve bu dışlanmış aydakarın kokusunun, kendisine sinmesine dahi izin vermemesiydi. Turganın bu koruyucu tavrı aydakarın hoşuna gitmiş olsa da, aklın yolunu seçti.

“ İnsanlığın aptallığının sınırı gerçekten yok. Yüzlerce aydakara karşı senin küçük ailenin nasıl bir şansı olabilir? “

“ O zaman ben de ailemi korurken ölürüm. Eğer bu şekilde ölürsem, eminim cesedimde kocaman bir gülümseme olacaktır. “

İki yüz yıllık ömrünün tartışmasız en güzel gününü geçiren aydakarın mutluluğu bakışlarına yansımıştı ancak bu insanı sevmiş olmasına rağmen, kaderleri ayrıydı ve fazlasıyla sıkılmış olsa da, yalnız hayatına devam etmek zorundaydı. Yerden bir kez daha yükseldi ve bu kez Turganın göremeyeceği kadar yükseğe çıkıp oradan ayrılmadan önce son bir cümle kurdu.

“ Beni mutlu ettin insan. Seni hep hatırlayacağım. Bir daha görüşemeyecek olsak da göklerde adını hatırlayan bir dostun olacak “

Turgan aydakarın ardında bıraktığı rüzgarın etkisiyle gözlerine dolan tozlara aldırmadan, göz kapaklarını kapatmadan ve bir saniye bile gözlerini ayırmadan öylece arkasından baka kaldı. Hatta aralarındaki mesafe saniyeler içinde yüzlerce metreye çıkmış olmasına rağmen, elini uzatmış ve boşluğu, sanki giden aydakar oradaymış gibi yakalamaya çalışıyordu.