Köklu İle Hesaplaşma

Şehrin on beş kilometre kadar dışında bir tepenin üzerinde, kocaman cüssesiyle Köklu ve ona nazaran çok daha küçük görünüşü ama özgüvenli duruşuyla Turgan, karşı karşıya duruyorlardı. Havada akan gerilimi rüzgar çevreye taşıyor ve tüm mahlukatın bu gerilimden nasiplenmesine imkan tanıyordu. Turgan birkaç sebepten ötürü Kökluyu sevmiyordu ve duyduğu hikayeleri onun ağzından da dinlemek istiyordu. Yanlış yapmamak adına en başından başlamak istedi.

“ Sen Ahyarın soyundan mısın Köklu? “

“ Aynı zamanda da onun kanındanım. Onun iki oğlundan birisiyim. “

“ Eşrarın tüm kabilesini katledenlerden birisin yani? “

“ Bu doğru değil. O zaman daha erişkin olmamış bir çocuktum ve bu yüzden babamın düellosunu izlemeye götürülmemiştim. Ardından olan olayların hiç biriyle de alakam yok. Ama kabilemin onların soyunu tükettiğini biliyorum. “

“ Yani Eşrarın soyundan bir aydakar ortaya çıksa, düşmanlık beslemeyecek misin? “

“ Kendi adıma beslemezdim. Zaten eğer babam yaşasaydı, ortada düşmanlık falan kalmazdı. Başkalarını tatmin etmek için yapılan bir savaş hem babamın hem de çok sevdiği dostu Eşrarın ölümüne neden oldu ve yine başka aydakarlar, kendi sebep oldukları bu durumdan tatmin olarak çıkabilmek adına kazananı ve soyunu yok etmeye karar verdiler. Bunun bedelini de çok ağır şekilde ödediler. Senin benden daha iyi biliyor olman gerek. Ben orada değildim ama yapılan yanlıştı ve bunun farkına Dragutu tanıdıktan sonra daha iyi vardım. “

“ Yani şimdi bir eşrar soyu ortaya çıksa onu öldürmeye çalışmaz mısın? “

“ Kendi adıma hayır. Ama kabilemde söz sahibi değilim ve onlar adına bir şey söyleyemem. “

“ Yalan söyleme. Şahmeran bana senin onların öncülerinden olduğunu söyledi. “

“ Öyleydim. Ama artık değilim. Kabilem yanlış şeyler yaptı ve ben de bunların bazılarına ortak oldum. Şahmeranla olan savaştaysa tek suçlu taraf yoktu. Ama geçmişte ne yaşanırsa yaşansın ben değiştim ve tek ailem başıbozuklar. Bu yüzden geldiğim kabilenin yaptıkları beni bağlamaz. “

Bunun üzerine bir süreliğine sessizlik oldu. Sessizliği bozansa rolleri değişmeye çalışıyor gibi görünen Köklu oldu.

“ Sadece hesap soruyorsun ama soyumu kurutan silahın taşıyıcısı olarak, bana hesap soruyor olmana şaşırdım. Kıyımın öfkesi dinmemiş mi hala ? “

“ Kıyımla ne ilgisi var anlamadım. “

Biraz önce koskoca aydakarı karşısına almış sorguya tutan Turgan, nedense kıyımın adını duyduğunda, biraz önceki çok bilmiş hallerinden sıyrılmıştı. Manasız bakışlar atıp kıyımın olayla alakasını anlamaya çalışıyordu.

“ Babamın öldürülüşüne ve kabilemin intikamına şahit olmadım çünkü kabilemin yetişkinleri geriye döndüğünde her şey sona ermişti. Ama kabilemin yaptığı yanımıza bırakılmadı ve Eşrarın hesabını sormak adına, şu an sırtındaki silaha sahip bir adam peyda oldu. Kendisine Tanrının hizmetkarı, kıyıma da tanrının gazabı diyordu ve bu gazap bizim üzerimize olacaktı. “

Turgan hikayenin detaylarını duyabildiği için mutluydu ve biraz önce öfkesi her haline yansıyan genç adam, şimdi dedesinden masal dinleyen uslu bir çocukmuş gibi meraklı gözlerle, yüz ifadesi soğuk ama tamamen kulak kabartmış halde hikayenin devamını dinliyordu.

“ Yani kıyımın gerçek adı Tanrının gazabı mı? “

“ Bilmiyorum ama o zamanki kullanıcısı öyle söylemişti ve kıyımı savurmadığı zamanlarda, sanki bir aydakarın derisini delip geçen bir silah değil de, biblo bir bebek gibi dikkatlice taşıyordu. Cidden akılma gelmişken söyleyeyim, o silahın bir kını vardı sen ona sahip değil misin? “

Turgan hikayenin devamını beklerken keyfi yerine gelmişti ve sonunda gülümsemeye başlamıştı.

“ Ne kını Köklu? Galiba çok zaman geçtiğinden yanlış hatırlıyorsun. Bu silah nasıl bir kına girer ki hı? “

“ Dediğin gibi çok zaman geçti ama bugün olmuş gibi aklımda. Bir aydakar da olsan ailenin katledildiği anı kolay unutamıyorsun. Bahsettiğim kın büyülü ya da tılsımlı gibi bir şeydi. Normalde ona uygun bir şekli olmasa da, silaha temas ettiği anda onun etrafını sarıyordu. Yaft ya da tılsım değildi buna eminim ama bir madde yaftı gibi kütlesi değişebiliyordu. “

“ Vuhuu süpermiş. Mutlaka onu bulmam lazım. Peki hikayenin devamında ne oldu? Annen öldüğüne göre tek bir adama kayıp mı ettiniz ? “

“ Üzerimize yağan gazaba karşı hiçbir şey yapamadık. Sadece benim olduğum yerde on yedi aydakarı öldürdü. Sanki bir görev üzerindeymiş gibiydi ve öldürmeyi keyif aldığı için yapmıyordu o adam. Bir asker bilincinde ve elinde bir liste varmış gibi bazı aydakarları öldürdü ve bazılarımıza hiç dokunmadı. Ona intikam arzusuyla saldırmamıza rağmen, sadece saldırılarımızdan kaçındı ve diğerlerimize dokunmadı. İşin sonunda bir insan, tek bir çizik bile almadan, onlarca aydakarı katletmişti. Benim olduğum yerdeki tüm dişi aydakarları öldürdü ve daha sonrasında da Theodendeki tüm dişi aydakarları öldürdüğünü öğrendik. “

“ Vuhuu bir sürü aydakara karşı kazanabildi demek. Önceki kullanıcı cidden süpermiş. “

“ Bir insan olduğuna bile inanmak zor. Ama ailemi katleden kişiyi bu kadar övmen beni yaralıyor. “

Köklunun gür sesi sönükleşmişti. O zamanı hatırlamak onun için zor olmalıydı. Dev cüssesine rağmen, adeta şefkate ihtiyacı olan bir çocuk gibi görünüyor ancak bu şefkati kendisine verip, başını okşayabilecek kadar kadim yürekli bir dosta sahip değil gibi görünüyordu. Turgan gülümseyerek yerinden sıçradı ve Köklunun burnunun tam üzerine çıktı. Yüzündeki gülümsemenin kalbinden geldiği belliydi ve bu içten gülümseyiş, Köklunun bedeninden bile taşıyordu.

“ Seni üzdüğüm için üzgünüm Köklu ve değişip kabilenden ayrıldığın içinde mutluyum. Sana inanıyorum ve güveniyorum bu yüzden de seni mutlu edecek bir şey söyleyeceğim. Ama sen de bana hikayenin kalanını anlatacaksın tamam mı? “

“ Sana bilmek istediklerini zaten anlatacağım. Sadece o silaha sahipken ben nasıl senden nefret edip, ailemin hesabını sormadıysam, senin de benim kötü kararlarımı gaddarca değerlendirmeni istemiyorum. “

“ Olsun yine de söyleyeceğim. Etrafta başka bir aydakarın kokusunu almıyorum. Bu yüzden söyleyebilirim. Eşrarın soyundan bir aydakarla tanıştım ve arkadaş oldum. Gerçi birliğime katılmayı kabul etmedi ama mutlaka onu bulup ikna edeceğim hınh hınh. “

Turgan kollarını bağlamış ve tüm özgüveniyle söylemişti. Hatta o kadar öz güvenli söylemişti ki, o aydakarın hayatta kalma hikayesini bilenler, annesinin Turgan olduğunu düşünebilirlerdi. Zira onu hayatta tutan şey kendisiymişçesine gururlu söylemişti Turgan. Ama enteresan bir şekilde Köklu etkilenmemiş gibi görünüyordu.

“ Demek o adam söylediklerinde haklıymış. “

“ Hangi adam? Ne söyledi ki? Ayrıca insan biraz şaşırır. Seninle konuşması hiç zevkli değil. Ne söylesem zaten biliyordum der gibi bakıyorsun. “

“ Ha ha ha bak buna güldüm işte. Dediğini bilmiyordum ve esasında şaşırırdım ve bana anlattığın için de mutlu oldum. Ama o adam, o gün hayatta bıraktıklarına şöyle söylemişti. ‘ Aydakarların soyu kadınlarla taşınır ve siz Eşrarın kabilesini hiç hak etmemelerine rağmen katletmeye çalışan kabilenin masum üyelerisiniz. Bu yüzden sizi bırakacağım ama şunu bilin ki, Eşrarın soyunu kırmanızın cezasını, kendi soyunuzun kurumasıyla ödeyeceksiniz. Eşrarın soyu ise devam edecek. Bu yüzden tüm dişilerinizi ve soykırıma alet olanlarınızı öldüreceğim, sizin gibi günahsızlarınızıysa bağışlayıp, onların hatalarından ders alın diye hayatta bırakacağım. Tanrının yarattığı en güçlü türlerden birisi olarak, bir kez daha gücünüzü kötüye kullanırsanız, Tanrı bir başka hizmetkarını gönderecek ve gazap yine üzerinize olacaktır. ‘ Demek ki Eşrarın soyundan birisi hayatta kalmış olmalı ve bu bir dişi olmalı. Yanılıyor muyum? “

Turgan başıyla onayladı. İki tarafta konuşmadan sonra daha iyi hissediyorlardı. Özellikle hikayesini Draguttan başka kimseye anlatmamış olan Köklu. İkili birbirlerine iyice ısınmışlardı ve Dragutun kampında herkes Turganı arıyorken, onlar bir süre daha burada kalıp konuşmaya devam edecek gibi görünüyorlardı.